Goed geschreven, verhaal zelf niet overtuigend

Mijn eerste Nicci French. Geen recent verhaal, wel een boek dat jaren in mijn kast lag nadat ik het meenam uit het huis van mijn overleden grootouders. Nu eindelijk gelezen en uiteindelijk, wel naar het einde toe, toch goedgekeurd.

Een nachtmerrie wordt werkelijkheid: op een dag staan er bij de 34-jarige Ellie twee politieagentes op de stoep die haar vertellen dat haar man Greg bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen. Ook de nog onbekende vrouw bij Greg in de auto is dood. De vrouw, Milena, wordt al gauw geïdentificeerd, maar voor Ellie en haar omgeving is ze een onbekende. Wat deed ze bij Greg in de auto, had hij een verhouding met haar? Dat is wat iedereen in Ellies omgeving denkt, maar Ellie zelf kan het niet geloven. Ze gaat op onderzoek uit. Veel medewerking van haar omgeving krijgt ze niet, maar Ellie gaat door tot ze op de schokkende waarheid stuit.

Na een 60-tal pagina's lezen was ik er niet meteen van overtuigd dat het iets voor mij zou zijn. Ellie probeert het 'ongeluk' tot op de bodem uit te spitten, maar de spanning om te weten te komen wat er nu werkelijk is gebeurd wordt nergens echt opgebouwd. Enkel de laatste 10 bladzijden kenden een versnelling. Dat zorgde ervoor dat ik bijna wou opgeven om verder te lezen, hoewel ik dat meestal niet doe.
Het verdriet, de twijfel, de rouw... die bij Ellie heerst wordt daarentegen wel heel knap uitgewerkt en zorgt ervoor dat het boek de term literaire en psychologische thriller waard is. Schrijven kunnen ze, daarover bestaat geen twijfel, maar een echte Nicci Frenchfan ben ik nóg niet. Daar zal een van hun andere verhalen voor moeten zorgen. Iemand een suggestie?