Wat mij betreft valt dit boek in de categorie : ‘ontspannend vertier’. Al met al een plezierig tussendoortje

maar niet meer dan dat. ,Ethan Decker is gedesillusioneerd na het overlijden van zijn zoon. Hij verpietert in de woestijn van New Mexico totdat Anna Kelsey komt aanrijden met in haar kielzog twee kinderen. Ze dumpt de kinderen bij Ethan en verdwijnt, hij mag het verder zelf uitzoeken. Maar wie zijn deze kinderen en wat moet hij met hen?

Tijdens het lezen van Blinde jacht dacht ik telkens: ‘Deze film heb ik al een keer gezien.’
Dat betekent twee dingen. Allereerst is het boek filmisch geschreven, je ziet de scènes bijna voor je, hierdoor leest het lekker vlot. Het tweede punt is dat het verhaal voor mij weinig nieuws bevatte. Het is een spannend achtervolgingsverhaal met mensen die deugen en mensen die niet deugen. Gelukkig komen zij die deugen er overwegend goed mee weg en een dode meer of minder aan de kant van de slechteriken maakt niet uit.  Eigenlijk weet je vanaf ongeveer bladzijde 50 hoe het verhaal zich globaal verder gaat ontwikkelen.
 
Blijft er dan nog iets over om je over te verbazen, te verwonderen of van te genieten?
Ja, dat wel. Het verhaal van de kinderen is soms aangrijpend. Daarnaast is het toch ook een onderhoudend boek met vaart en het nodige actiewerk. Er wordt nogal wat geschoten en verslagen en de snelle wisselingen van plaats en tijd leveren veel tempo op. Blinde jacht leest gemakkelijk en is spannend. Wat mij betreft valt dit boek in de categorie : ‘ontspannend vertier’.  Daar is overigens niks mis mee, letters tot je nemen en de tijd vliegt. Voor je het weet is de zon een heel stuk verder gezakt en klap je het boek dicht waarna het leven verder gaat.
Al met al een plezierig tussendoortje, maar niet meer dan dat.