Een fascinerend en verontrustend boek

De Feniksclub van Janette Turner Hospital heeft diverse zeer lovende recensies gekregen in binnen- en buitenland. Het is een spionagethriller over slachtoffers en nabestaanden van de Air France 64 die eind jaren tachtig door terroristen is opgeblazen. De passagiers zijn eerst gegijzeld in ruil voor vrijlating van gevangenen. De autoriteiten gaan niet in op de eis van de terroristen. Gevolg is dat het toestel wordt opgeblazen. Maar voordat dit gebeurt mogen kinderen het vliegtuig verlaten. Deze kinderen zoeken jaren later contact met elkaar. Eén van hen is Lowell Hawthorne. Zijn moeder is destijds omgekomen en zijn vader werkte voor de CIA. Als deze overlijdt aan de gevolgen van een auto ongeluk komt Lowell in het bezit van materiaal over de kaping. Dit brengt hem in levensgevaar. Een andere overlevende is Samantha. Zij benadert Lowell en probeert obsessief de waarheid over het drama van jaren geleden te achterhalen.

De Feniksclub is een fascinerend en verontrustend boek over de gevolgen van de kaping voor nabestaanden. De personages worstelen met hun verleden. Waarom zijn zij aan de dood ontsnapt en hun ouders niet? Wat is er precies gebeurd? Welke politieke spelletjes zijn gespeeld? Wie zijn de daders?

Janette Turner Hospital kan uitstekend een spannend verhaal vertellen. Maar er is meer. Ze weet te ontroeren en te verontrusten. Daarnaast schildert de auteur mooie psychologische portretten van slachtoffers en overlevenden. Dat doet ze dermate indringend dat het verhaal je soms bij de keel grijpt. Het boek laat onvergetelijke beelden achter. Een voorbeeld. De kapers maken gebruik van gifgassen om een reddingsactie te voorkomen. De slachtoffers dragen gasmaskers zodat ze niet overlijden aan de gevolgen van het gas. Hierdoor zitten ze ook opgesloten met hun angst. Dit levert claustrofobische scènes op.

Een verontrustend boek over fanatici, machtsmisbruik, politieke spelletjes en worsteling met leugen en waarheid. Ook een integer en intelligent boek. Het is geen misdaadroman om even vluchtig te lezen. In sommige opzichten is het toch vrij ‘taai’. Janette Turner Hospital wordt wel vergeleken met John le Carré. Dit is niet de zoveelste vergelijking met als doel de verkoopcijfers te stimuleren. Ik vind dat het deze keer klopt. Deze schrijfster bewijst dat de scheidslijn tussen literatuur en misdaadliteratuur soms flinterdun is. Vijf sterren.