Lezersrecensie
De hoogste premie.
30 september 2016
‘Schadevolle Jaren’ door Richard Russo.
In het stadje Mohawk, waar iedereen naar dezelfde school, dezelfde kerk en dezelfde kroeg gaat en waar desondanks grote sociale ongelijkheid heerst, woont Ned Hall alleen met zijn moeder Jenny in het nagelaten huis van zijn opa. Vader Sam Hall heeft zijn vrouw en zoon in de steek gelaten nadat hij als losgeslagen man is teruggekeerd uit de Tweede Wereldoorlog. Eenmaal terug in Mohawk gaat hij waar mogelijk de strijd aan op persoonlijke gronden.
Zoon Ned worstelt met zijn loyaliteitsgevoelens, het gevolg van de dubbele boodschappen die hij krijgt aangereikt door beurtelings zijn vader en zijn moeder. Hij neemt de lezer mee op een complexe tocht langs de vier seizoenen in het Mohawk van zijn jeugd en zijn groei naar volwassenheid zoals daar zijn ‘Onafhankelijkheidsdag’, ‘Kermis in Mohawk’, ‘Het Vogelvreten’ en ‘Winter’, tevens de vier delen uit ‘Schadevolle Jaren’.
Sam Hall is een seizoensarbeider die enkel nog geïnteresseerd lijkt in paardenraces, kroegen, vrouwen en vissen en alle bestaande fatsoensregels bij voorkeur aan zijn laars lapt. Jenny Hall echter hecht aan fatsoen en zij is een plichtsgetrouwe, maar nerveuze vrouw die niet opgewassen blijkt tegen de taken die zij door het leven krijgt opgelegd. De strijd tussen beide ouders met Ned als inzet, mondt uit in een ondubbelzinnige oorlog waarbij uiteindelijk geen winnaars of verliezers zijn. Russo benadrukt deze uitkomst door aan het begin van het boek een citaat op te nemen, ontleend aan John Steinbeck’s ‘Cannery Row’ waar in andere woorden gesteld wordt dat de beoordeling van een mens afhankelijk is van het kijkgat waardoor men gluurt.
Jenny heeft in de relatie met haar zoon ‘simpatico’ tot sleutelwoord gemaakt. Ned op zijn beurt wil boven alles zijn vaders liefde winnen, waarbij hij zeker niet wil eindigen als ‘het resultaat van een doorzichtige goocheltruc’.
‘Schadevolle Jaren’, uitgebracht in een vertaling van Kees Mollema is een verslag van de emotioneel beladen tocht van een zoon op zoek naar de ziel van zijn vader en de grip die hij daarmee hoopt te krijgen op zijn eigen leven.
Het verhaal is behalve doorspekt met humor in de bovenlaag, vooral aangrijpend en dramatisch in de onderlaag. De personages zijn zo rauw en pijnlijk raak neergezet, dat ik in Richard Russo een nieuwe favoriete schrijver van formaat erken. Richard Russo laat zien met bijvoorbeeld de opmerking van het personage Tria Ward dat ‘sommige dingen zo erg zijn dat ze wel waar moeten zijn’ dat hij de kunst verstaat om de kern van het menselijk bestaan op te dienen met een saus van bitterzoete humor.
Kortom een schitterend verhaal over ‘Schadevolle Jaren’ waarvoor de hoogste premie gevraagd wordt.
In het stadje Mohawk, waar iedereen naar dezelfde school, dezelfde kerk en dezelfde kroeg gaat en waar desondanks grote sociale ongelijkheid heerst, woont Ned Hall alleen met zijn moeder Jenny in het nagelaten huis van zijn opa. Vader Sam Hall heeft zijn vrouw en zoon in de steek gelaten nadat hij als losgeslagen man is teruggekeerd uit de Tweede Wereldoorlog. Eenmaal terug in Mohawk gaat hij waar mogelijk de strijd aan op persoonlijke gronden.
Zoon Ned worstelt met zijn loyaliteitsgevoelens, het gevolg van de dubbele boodschappen die hij krijgt aangereikt door beurtelings zijn vader en zijn moeder. Hij neemt de lezer mee op een complexe tocht langs de vier seizoenen in het Mohawk van zijn jeugd en zijn groei naar volwassenheid zoals daar zijn ‘Onafhankelijkheidsdag’, ‘Kermis in Mohawk’, ‘Het Vogelvreten’ en ‘Winter’, tevens de vier delen uit ‘Schadevolle Jaren’.
Sam Hall is een seizoensarbeider die enkel nog geïnteresseerd lijkt in paardenraces, kroegen, vrouwen en vissen en alle bestaande fatsoensregels bij voorkeur aan zijn laars lapt. Jenny Hall echter hecht aan fatsoen en zij is een plichtsgetrouwe, maar nerveuze vrouw die niet opgewassen blijkt tegen de taken die zij door het leven krijgt opgelegd. De strijd tussen beide ouders met Ned als inzet, mondt uit in een ondubbelzinnige oorlog waarbij uiteindelijk geen winnaars of verliezers zijn. Russo benadrukt deze uitkomst door aan het begin van het boek een citaat op te nemen, ontleend aan John Steinbeck’s ‘Cannery Row’ waar in andere woorden gesteld wordt dat de beoordeling van een mens afhankelijk is van het kijkgat waardoor men gluurt.
Jenny heeft in de relatie met haar zoon ‘simpatico’ tot sleutelwoord gemaakt. Ned op zijn beurt wil boven alles zijn vaders liefde winnen, waarbij hij zeker niet wil eindigen als ‘het resultaat van een doorzichtige goocheltruc’.
‘Schadevolle Jaren’, uitgebracht in een vertaling van Kees Mollema is een verslag van de emotioneel beladen tocht van een zoon op zoek naar de ziel van zijn vader en de grip die hij daarmee hoopt te krijgen op zijn eigen leven.
Het verhaal is behalve doorspekt met humor in de bovenlaag, vooral aangrijpend en dramatisch in de onderlaag. De personages zijn zo rauw en pijnlijk raak neergezet, dat ik in Richard Russo een nieuwe favoriete schrijver van formaat erken. Richard Russo laat zien met bijvoorbeeld de opmerking van het personage Tria Ward dat ‘sommige dingen zo erg zijn dat ze wel waar moeten zijn’ dat hij de kunst verstaat om de kern van het menselijk bestaan op te dienen met een saus van bitterzoete humor.
Kortom een schitterend verhaal over ‘Schadevolle Jaren’ waarvoor de hoogste premie gevraagd wordt.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
