Aanrader!

Café Pipo, Pepe, Pabla. De drie pees, holladiejees!

Kris, een jongen die lijdt aan het syndroom van Gilles de la Tourette, is op vakantie met zijn neef Hopper. Ze rijden door de bergen als er een hevig noodweer losbarst. Kris schrikt zich het apelazarus. Er loopt een man op de weg! Hopper kan hem niet meer ontwijken…
De jongens raken in paniek en slaan op de vlucht. Ze komen terecht in Odrín, een Spaans bergdorp, dat altijd in de schaduw ligt. Er hangt een unheimische sfeer en de meeste bewoners zijn nors en gedragen zich soms ronduit bedreigend. Kris en Hopper besluiten er stilletjes vandoor te gaan, maar de enige toegangsweg is ineens afgesloten en wordt door gewapende mannen bewaakt. Niemand het dorp nog in of uit – er waart een onbekend en zeer besmettelijk virus rond…

Mirjam Mous weet in dit spannende jeugdboek de lezer van begin tot eind aan het boek gekluisterd te houden. Allerlei gebeurtenissen volgens zich in rap tempo op en je krijgt steeds meer vragen over wat er nou werkelijk aan de hand is in Odrin.

Doordat Kris het syndroom van Gilles de la Tourette heeft ontstaan de meest grappige situaties. Maar Mirjam Mous weet ook de serieuze kant van dit syndroom aan het licht te brengen door de verschillende reacties van de bewoners van Odrin op Kris en hoe ze hier vervolgens mee omgaan.

Het boek is makkelijk leesbaar omdat het bijna geen moeilijke woorden en geen lange zinnen heeft. Ook goed te doen dus voor de moeilijkere lezers. Verder zijn de hoofdstukken kort en is het boek in 5 delen ingedeeld.
Erg prettig is het ook dat de Gilles de la Tourette uitlatingen van Kris schuingedrukt zijn.

Het einde van het boek vond ik erg verrassend maar ook bevredigend. Het was een duidelijke afsluiting, de vraagtekens die je in de loop van het boek krijgt zijn allemaal opgelost en het is een gesloten einde waar ik wel van hou.

Al met al vind ik het een heerlijk boek dat zorgt dat je op het puntje op je stoel zit terwijl je maar doorleest en doorleest en niet kunt wachten totdat je weet hoe het afloopt!