Eigentijdse campusroman

In Bunny, de tweede roman van de Canadese schrijfster Mona Awad, ervaar je vanuit het gezichtspunt van Samantha hoe het is om te moeten functioneren in een kleine groep waar je een buitenstaander bent. Samantha volgt als beursstudent het tweede en laatste jaar van de studie creatief schrijven aan een gerenommeerde universiteit. Dat betekent veel schrijven en wekelijks het werk met elkaar bespreken. Ze zit in een klasje met vier superrijke schattige meisjes die elkaars werk klakkeloos bewonderen, dol zijn op elkaar en elkaar voortdurend knuffelen en de hemel in prijzen. Ze noemen elkaar Bunny. Samantha’s werk kunnen ze niet waarderen en zij voelt zich buitengesloten; zelf wil ze ook absoluut niet bij die vreselijke tutjes horen. Schrijven lukt helemaal niet meer. En dat terwijl ze van jongs af aan de meest fantasierijke en bizarre verhalen schreef… De schrijfdocenten lijkt niet door te hebben hoe de groepsdynamiek is. Gelukkig heeft Samantha haar eigenzinnige vriendin Ava die haar helpt om zich staande te houden.

Geheel onverwacht zoeken de vier Bunny’s toenadering tot Samantha, en ze wordt uitgenodigd voor gezellige en creatieve avondjes waar fantasieën op mysterieuze wijze tot werkelijkheid worden. Zou ze dan toch bij deze groep kunnen horen? En moet ze dat willen? Ava gaat afstand nemen van Samantha. Stap voor stap bereiken de gebeurtenissen een onverwacht heftige climax.

In scherpe en geestige bewoordingen worden de Bunny’s, de goeroe-achtige schrijfdocenten en het luxe leven op de campus door Awad beschreven. De Bunny’s worden raak getypeerd in hun conformisme en ook in hun individuele gedragspatronen. Heel vermakelijk zijn de dialogen en de Amerikaanse gewoonte om iedere zin met een vraagteken te laten eindigen, vooral in de scènes waarin de geschreven teksten besproken worden. Door het jargon vraagt het een tikje extra inspanning om de tekst goed te begrijpen, maar dat is de moeite zeker waard. Wie gewend is om Amerikaanse series en films met jongeren te kijken, heeft hier misschien minder moeite mee.

Het boek heeft de vorm van een klassiek drama in drie bedrijven, maar de opbouw doet nergens geforceerd aan. Het mooie van deze roman is dat zich onder de ontsporende situatie een diepere laag bevindt waarin het gaat over eenzaamheid, doorzettingsvermogen, verlangen naar vriendschap, liefde en ergens bij horen, en het menselijk vermogen tot creativiteit en het vertellen van verhalen. Bunny is op meerdere manieren schatplichtig aan The Secret History van Donna Tartt, de ultieme campus novel, maar het is eigentijdser, meer Gothic en grappiger. Minder Grieken en meer konijnen.

Mona Awad (1978) is een Canadese schrijfster met een Frans-Canadese moeder en een Egyptische vader. Zij woont in de Verenigde Staten. Zij debuteerde succesvol als romanschrijfster met 13 Ways of Looking at a Fat Girl, waarin het thema van de buitenstaander eveneens een belangrijke rol speelt. Daarnaast schrijft zij korte verhalen, non-fictie en columns. Zelf behaalde zij haar PhD in Engels en Creative Writing aan de Denver University met zijn lange traditie van schrijfonderwijs met docenten als John Williams. Een heel ander sfeertje dan de Ivy League universiteit waar Samantha’s verhaal zich afspeelt. Toch kun je je voorstellen dat er ook eigen ervaringen ten grondslag liggen aan het verhaal. Net als hoofdpersoon Samantha schreef ze als kind al heel veel. Het belangrijkste is echter niet de achtergrond van het thema, maar de creatieve uitwerking ervan, en daarin is Awad met dit boek heel goed geslaagd.