Wat zou jij doen?

Het verhaal begint op 22 augustus 1974 in het stadje Castle Rock bij de suicide stairs met de 12 jarige Gwendy Peterson.
Gwendy ziet op een dag een man op het bankje zitten, die man, meneer Ferris zoals hij zichzelf noemt, geeft haar die dag een knoppenkist. Vanaf dat moment zit ik helemaal in het verhaal. Ik vraag mij steeds af, wat kan ze er nou precies mee, hoe zou die knoppenkist eruit zien en ook borrelt de vraag in mij op, wat zou ik er zelf mee willen doen?
Het verhaal beschrijft het verdere leven van Gwendy, hoe het haar voor de wind gaat in haar tienerjaren. Sinds ze de knoppenkist in haar bezit heeft, blinkt ze overal in uit en gaat alles haar voor de wind. Komt dit nou werkelijk door de knoppenkist? Als lezer vraag je jezelf dat steeds af, waardoor je alsmaar door wilt lezen. Maar de knoppenkist brengt niet alleen maar vreugde. Gwendy ervaart het toch wel als een hele zware last. Vooral als ze in een nieuwsgierige bui eens op de rode knop heeft gedrukt. Wat er dan gebeurt!
Gwendy begint de knoppenkist steeds meer als een last te zien. Ze grijpt er steeds minder naar. Tot op een dag ze te horen krijgt dat haar vroegere beste vriendin Olive, zelfmoord heeft gepleegd. Olive is van de suicide stairs afgesprongen. Vanaf dat moment weet Gwendy wat haar te doen staat en ze grijpt weer naar de knoppenkist.
Na het overlijden van Olive leert ze Harry kennen en ze zijn helemaal verliefd. Ook nu loopt alles weer op rolletjes. Tot op een zekere avond het noodlot toeslaat en ze weer wordt gedwongen om de knoppenkist te gebruiken.
Het is een vrij kort verhaal. Het verhaal leest makkelijk weg. Het is ook wel een vermakelijk verhaal, maar of het de spanning in zich heeft wat je gewend bent van King? Het is een goed boek, maar zeker niet zijn beste.