Hoge verwachtingen, maar toch teleurstellend.

Ik zal verdwijnen in het donker, geschreven door Michelle MCNamara.
Michelle MCNamara is tijdens het schrijven van dit boek overleden (april 2016). Hoofdonderzoeker, Paul Haynes en Billy Jensen, een vriend van Michelle, hebben de losse eindjes aan elkaar geknoopt en geordend. Wat uiteindelijk heeft geresulteerd in “Ik zal verdwijnen in het donker”
Het boek gaat over de East Area Rapist, ook wel de Original Night Stalker genoemd. Later geeft Michelle hem de naam de Golden State Killer.
Na het lezen van de proloog ben ik enthousiast en heb ik veel zin om aan het boek te beginnen, zo beschrijft ze in haar proloog. Ik liep naar de slaapkamer. Mijn man lag aan zijn kant van het bed, diep in slaap. Ik ging op de rand van het bed zitten en keek naar hem totdat hij zijn ogen opendeed. ‘Ik geloof dat ik hem heb gevonden,’ zei ik. Mijn man hoefde niet te vragen wie ik bedoelde.
Hier kreeg ik het gevoel dat ik het boek heel graag verder wil lezen, dat je niet kunt wachten om de bladzijde om te slaan, dit gevoel heb ik helaas verder in het boek niet meer gehad.
Michelle gaat in haar boek naar verleden, heden en weer terug naar verleden. Zat ik net lekker in het verhaal, ging ze vervolgens over een andere moord of verkrachting schrijven. Ik kwam er niet goed in, soms zelfs heel verwarrend. Wat ik mooi vind aan de schrijfstijl van Michelle, is dat ze heel beschrijvend schrijft. Ze maakt de personen over wie ze schrijft heel echt voor je. Je weet hoe ze eruit zien en hoe ze zich gedragen.
Michelle wijdt ook een hoofdstuk over zichzelf. Zo kom je er als lezer achter wat haar ertoe drijft om zo obsessief, zoals ze het zelf noemt, achter de Golden State Killer aan te jagen.
Het boek is uiteindelijk teleurstellend. Na het lezen van de recensies (op de achterkant) had ik er meer van verwacht. Het onderwerp is zeker interessant, maar het boek leest niet lekker weg, moeilijk te volgen. Wel was het nog steeds boeiend genoeg om helemaal uit te lezen.
Uiteindelijk heeft de realiteit ook het boek ingehaald. In April 2018 is er een verdachte aangehouden met een 100% dna match. Ik ben nu, na het lezen van dit boek, heel nieuwsgierig of er enkele theorieën van Michelle kloppen en of ze op het goede spoor zat. Er zal voor mijn gevoel nu nog een nieuw hoofdstuk aan toe gevoegd kunnen worden, wellicht in een nieuwe druk.
Wat erg spijtig is en wat tijdens het lezen steeds door mijn hoofd rond spookte, is het feit dat Michelle niet meer het aanhouden van een verdachte heeft mogen meemaken en dat ze zo’n mooi jong gezin moest achterlaten. Erg tragisch.