Een draadje en nog een draadje en nog een……..

“Jij bent een draad, ik ben een draad, samen vormen we een kleine versiering, met veel andere draden samen vormen we een patroon, De draden zijn verschillend, verschillend van dikte, verschillend van kleur. De patronen zijn op zichzelf moeilijk te herkennen, maar als je ze in hun samenhang bekijkt, ontdek je prachtige dingen.”

Nitsa Jasji vertelt de familiegeschiedenis aan haar nichtje Brilka. De proloog begint in 2006 waarna
Nitsa je mee terug neemt naar het begin van de twintigste eeuw. Ze laat je, soms met (cynische) humor, kennismaken met de familie Jasji.

Het verhaal speelt zich af tijdens het ontstaan en de ondergang van de Sovjet-Unie. De familie woont in Georgië. Het boek brengt je op meerdere plekken in Europa.
Nino Haratischwili, schrijfster van Het Achtste Leven, weet de gebeurtenissen die werkelijk hebben plaatsgevonden mooi samen te weven met de fictieve geschiedenis van de familie Jasji.

Georgië gaat gebukt onder het ontstaan van de Sovjet-Unie. Het verhaal laat zien hoe moeilijk het is om een familie te blijven. Vooral als de familieleden verschillende ideeën en meningen hebben. Verhoudingen staan onder druk. Tegenstellingen worden groter. Dromen vallen in duigen. Mensen hopen. Mensen vrezen. Offers worden gebracht. Wie kun je vertrouwen?

Het boek staat vol met de meest prachtige zinnen. Zinnen die het verdienen om nog een keer gelezen te worden. Door die mooie zinnen en de symboliek wordt de lezer het verhaal ingetrokken. Emoties krijgen door het taalgebruik extra kracht. Het zorgt ervoor dat je van de personages gaat houden of ze gaat haten. Op deze manier leer je alle familieleden en de mensen om de familie heen kennen. Bij een aantal personages die niet tot de familie behoren en niet direct een grote rol spelen in het geheel, had die uitwerking minder gekund. Het verhaal waaiert dan wat te breed uit.

Als de schrijfwijze er niet voor zorgt dat je het boek af en toe neerlegt om iets te verwerken, dan doen de gebeurtenissen in het leven van de familie Jasji dat wel. Hoe verder het boek vordert, hoe meer de woorden van Nitsa in de proloog, betekenis krijgen om uiteindelijk, in het laatste hoofdstuk, de oneindige acht (Het Achtste Leven) te sluiten.

Nino Haratischwili heeft een wandtapijt geknoopt voor de lezers. Draad voor draad neemt ze je mee de geschiedenis in. En geloof me, je laat je graag aan een draadje meenemen om uiteindelijk, als het laatste draadje aan het eerste draadje wordt geknoopt, stil het boek dicht te slaan.