Respect voor deze zeer productieve en veelzijdige auteur

Nora Roberts heeft een indrukwekkende staat van dienst. Amerika’s lieveling, ook publicerend onder het pseudoniem J.D.Robb, is een schrijfkanon met meer dan tweehonderdtwintig titels op haar conto. Een aantal boeken stond direct op de New York Times-bestsellerlijst. Lukt het de auteur opnieuw om de lezer te boeien? Hoe oneindig is haar fantasie? De grote schare fans en een miljoenenverkoop van haar boeken doen vermoeden dat haar schrijfdrift nog lang niet voorbij is.

In Kijk niet terug zijn hartsvriendinnen Simone, Mi en Tish van plan om na hun eindexamen gezamenlijk naar New York te vertrekken. Maar eerst vieren ze nog zomervakantie. Tijdens een gezellig avondje bioscoop staat hun wereld ineens op zijn kop. Een overrompelende schietpartij in de bioscoop en het naastgelegen winkelcentrum maakt een einde aan het onbezorgde leven van de drie vriendinnen. Met hen zijn er vele slachtoffers te betreuren en ook de drie jonge schutters vinden de dood.  

Simone zat net op de wc toen ze de eerste schoten hoorde, zich dapper verstopte en het alarmnummer belde, waardoor er nog meer slachtoffers voorkomen kon worden. Gelukkig hadden meer bezoekers en winkelend publiek een veilig heenkomen gevonden, waaronder Simone’s moeder en zusje en Reed, een jonge student die tijdens zijn werkpauze naar buiten ging om een luchtje te scheppen. Na deze vreselijke gebeurtenis volgen we het leven van Simone, haar familie en dat van werkstudent Reed. Ieder voor zich probeert de aanslag zo goed mogelijk te verwerken of gewoon te verdringen. Maar is met de dood van de schutters het gevaar geweken?  Het werkelijke brein achter deze afschuwelijke aanslag is woedend over de afloop en zweert wraak op alle overlevenden die op een of andere manier als held voor het voetlicht staan. Zijn zij hun leven nog wel zeker?

Roberts heeft voor haar plot geput uit een reeks van schietpartijen die Amerika al geruime tijd teisteren. Een niet al te prettig onderwerp waarmee ze direct in het begin van het boek de toon zet. Uit de chaos van de aanslag destilleert de auteur op een natuurlijke manier haar hoofdpersonages en neemt ze je mee in het leven van Simone, Reed en hun familie en vrienden. In tegenstelling tot een whodunnit is redelijk snel bekend wie het brein achter de aanslag is. Een gewaagde keuze omdat je als lezer niet mee hoeft te puzzelen. Roberts is er evenwel in geslaagd om de spanning tussen de slechterik versus zijn potentiële slachtoffers en degenen die op hem jagen, constant te houden. De psychologische daderanalyse is sterk uitgewerkt: gedurende het verhaal leer je de motieven en de achtergrond van de dader goed kennen. De beeldvorming komt heel realistisch over, maar soms is er een overkill aan geweld. Als tegenhanger hiervan schuwt Roberts niet om het verhaal te larderen met een flinke portie romantiek en zelfs een vleugje humor. Ook daarin schiet ze af en toe door, en vraag je je af of je in een thriller zit of in een liefdesroman. Op zich leest deze afwisseling wel prettig, zeker omdat de liefdesontwikkelingen rustig worden opgebouwd en ongekunsteld worden ingepast in het verhaal.

Kijk niet terug leest lekker weg en behoudens wat trage stukken boeit het tot het eind. Ongetwijfeld is de bodem van Roberts’ potje fantasie nog lang niet in zicht. Respect voor deze zeer productieve en veelzijdige auteur.