Spannende romantiek met een flinke portie geweld

Karen Rose is geen onbekende voor de liefhebbers van een dosis spannende romantiek, gemixt met thrillerelementen. Schreeuwende en goede kritieken prijken op de achterflap. Niemand zeggen is een verhaal waarin de liefde de basis vormt, maar tevens de oorzaak is van een hoop ellende. Huiselijk geweld loopt als een rode draad door het boek en dat is niet kinderachtig. De beschreven situaties zijn hard, confronterend, beschamend en weinig hoopgevend. De betrokken manier van schrijven veroorzaakt boosheid jegens de daders, maar ook ongeloof omdat mishandelde vrouwen helaas maar al te vaak terugkeren naar hun misdadige echtgenoot.

Mary Grace Winters handelt niet anders, totdat ze op sterven na dood in een ziekenhuis belandt. Na haar revalidatie kiest ze voor een uitweg die niet direct voor de hand ligt: ze verdwijnt met haar zoontje en laat geen enkel spoor na van hun bestaan. Ze zoekt een schuilplaats in een blijf-van-me-lijf-huis in een grote stad, gaat verder door het leven als Caroline Stewart en krijgt een leuke baan als secretaresse op de afdeling geschiedenis van de Universiteit. Wanneer haar oude werkgever overlijdt, wordt hoogleraar Max Hunter aangenomen. En daar komt de romantiek om de hoek kijken. Ze vallen meteen voor elkaar, maar ook Max heeft een verleden waardoor hij moeilijk een relatie kan aanknopen. Ook haar getraumatiseerde zoon, die als een tijger voor zijn moeder gaat liggen, heeft weinig op met deze Max die het hart van zijn moeder wil stelen.

Dan wordt tijdens het dreggen in een meer de auto van Mary Grace gevonden. Haar echtgenoot wordt geïnformeerd en er volgt een ware heksenjacht op zijn vrouw en zoon. Zal hij hen vinden?

Bij tijd en wijle raas je door het boek heen, maar dan ligt het weer volkomen stil door de uitgebreide, soms trage dialogen en beschrijvingen van personen en situaties. Halverwege het boek is er een sterk vermoeden hoe het ongeveer gaat aflopen. Ondanks het vele geweld ademt het boek de sfeer van een feelgoodroman, waarin seks niet geschuwd wordt. De schrijfstijl is toegankelijk en onderhoudend, de personages zijn invoelbaar met voldoende diepgang om te overtuigen. Plotseling opkomende emoties zoals woede of intens verdriet zijn niet altijd even geloofwaardig. Het thrillerelement zit vooral in de zoektocht van de echtgenoot, waardoor het boek pas echt spannend wordt op het einde.

Niemand zeggen is absoluut geen onaardig verhaal. Wie van spannende romantiek houdt, met een vleugje erotiek en gelardeerd met een dikke portie geweld, is met de nieuwe thriller van Karen Rose wel een aantal uren zoet.