Gelukzalige kastenpootjes

Opnieuw, eindelijk zou ik met een knipoog zeggen, verscheen het nieuwe boek van Veronique Puts, een boek waar ik lang naar uitgekeken heb. Zoals steeds weer een zeer verzorgd boek gedrukt op kwaliteitsvol papier.

50 gebundelde verhalen die lezen als een trein. Eens je begint te lezen, kan je niet meer stoppen. Je wilt gewoon het volgende verhaal en avontuur van haar twee schatten van katten, Cootje alias Scheefsnor en Beer, alias Melkmuil, lezen.

Ook dit keer worden haar verhalen kracht bijgezet door de prachtige foto’s die ze van die 2 deugnieten telkens weet te maken. Want oh ja, ook fotografie is, naast schrijven en tekenen, één van haar passies. Ook haar tekentalent is op een grappige manier in het boek terug te vinden.

Het is in dit boek dat Beer zijn intrede doet, een immer vrolijke, stuntelige, jonge kater, die nooit om een avontuur verlegen zit, die in zeven sloten tegelijk loopt. Dat hij bij de dierenarts al gekend is, hoeft dan ook niet te verbazen.

Beer, als nieuwe vriend voor Cootje, die haar soulmate Pernod onverwachts moest afgeven. Alhoewel Cootje geen katje is om alleen te blijven, zal ze hem niet zomaar in haar leven toelaten en zal Beer alles uit de kast moeten halen om haar ervan te overtuigen dat hij haar over het verdriet om Pernod kan helpen.

De verhalen van Veronique zijn zo uit een kattenleven gegrepen, maar nooit melig en met respect voor de eigenheid van haar lievelingen geschreven. Relativeringsvermogen en humor, ook deze rode draad loopt door haar verhalen.

Ondanks de nodige humor doet het voorwoord dat geschreven werd vanuit het standpunt van haar kleine, grote vriend Pernod, tranen opwellen. Pernod, die zo graag gezien werd en nu vanaf zijn donzige wolk toekijkt hoe zijn Cootje zonder hem haar leventje verder zet.

Lees je graag een boek dat een instant goed gevoel geeft, dan is dit het perfecte boek.