Al met al een onderhoudende thriller

Isabel Bodar (1972) woont met haar dochter in Frankrijk en vult haar dagen met haar grootste hobby's: schrijven, lezen, koken en schilderen. Intuïtie is haar debuutroman.

Anne Blom en haar achtjarige dochter Femke zijn verhuisd naar een andere stad om er een nieuwe start te nemen. Al snel voelen ze zich thuis in hun omgeving, mede omdat Anne bevriend is geraakt met Marloes, de moeder van Sterre, die ze ontmoet heeft op de naschoolse opvang van Femke. In een korte tijd krijgen Anne en Marloes een hechte band, net als hun dochters Femke en Sterre die onafscheidelijk zijn, wat voor Anne een grote geruststelling betekent omdat Femke lijdt aan een bijzondere vorm van autisme. De schok is groot als op een middag Femke van de naschoolse opvang verdwijnt. Aanvankelijk overheerst de angst dat Femke, na een dag intensief zoeken, niet meer levend teruggevonden zal worden, maar als later blijkt dat ze ontvoerd is, begint er een race tegen de klok om haar op te sporen. De motieven van de dader moeten gezocht worden in het verleden van Anne. Een verleden dat ze liever begraven had, maar wil ze haar dochter terugzien zal ze openheid van zaken moet geven aan de politie die, met een speciaal team onder leiding van Pieter de Haan, alle registers opentrekt om Femke te vinden. Tijdens deze zoektocht lopen diverse sporen dood, maar wanneer de wanhoop nabij is, gloren er misschien toch een paar lichtpuntjes aan de horizon.

Een vermissing van een kind is een thema dat direct tot de verbeelding spreekt. Emotioneel gezien zal dit een moeder- en een vaderhart raken en als het om kinderen gaat, heb je al snel de wereld van volwassenen in beroering. Het gevaar bestaat dat een dergelijk verhaal een heuse tranentrekker wordt, maar Bodar heeft het sober gehouden. Ze heeft de grens tussen eindeloos gejammer en werkelijke emotie weliswaar kunnen bewaken, maar de rollercoaster aan gevoelens die bij een moeder loskomen wordt niet echt doorvoeld. Mede doordat Intuïtie geschreven is in de derde persoon enkelvoud, komt het personage van Anne te afstandelijk over. We lezen over haar intense verdriet en angsten, echt meeleven doen we niet. In tegenstelling tot haar antagonist die duidelijk meerdimensionaal beschreven is, waardoor er zelfs begrip kan ontstaan voor de motieven die tot dit misdrijf hebben geleid. Bodar laat naast de dader ook het kind aan het woord, waardoor je een inkijk krijgt in het hoofdje van een achtjarig meisje in gevangenschap. Het abrupt afwisselen van dader en kind binnen een perspectiefbeschrijving komt soms wat verwarrend over, maar doorgaans is het wel duidelijk wie er aan het woord is.

Intuïtie is met een vlotte pen geschreven en leest gemakkelijk weg. De plot is eenvoudig gehouden: er zijn weinig dubbele bodems en de personages veranderen gedurende het verhaal niet veel, waardoor het geheel wat aan de oppervlakte blijft hangen. En zoals al eerder gezegd, door het gemis aan betrokkenheid krijg je niet echt een band met de hoofdpersoon.

Het verhaal speelt zich af in onze huidige, moderne tijd en in een ruimdenkend milieu waar het niet ontbreekt aan vrije, smeuïge seks. De rauw beschreven seksscènes zijn een kwestie van smaak, want een toegevoegde waarde hebben ze niet en je zou ze zelfs als storend kunnen ervaren. Qua opbouw is de verhaallijn goed te volgen, ze koerst zonder al te veel omwegen naar het einde. Door een aantal goed gedoseerde plotwendingen komt de ontknoping dan weer wel als een verrassing. Helaas wordt er hierna nog een stuk aangebreid, dat afbreuk doet aan het hoogtepunt.

Bodar heeft een aardige poging gedaan om onder de huid te kruipen van slachtoffer en dader, in een misdrijf dat niet alleen afschuw opwekt, maar ook een scala aan emoties losmaakt. Al met al is Intuïtie een onderhoudende thriller die door zijn raakbare en herkenbare thematiek bij veel vrouwelijke lezers in de smaak zal vallen.