Boek verliest focus

Deze roman pretendeert meer dan hij waard is. Rommelige opbouw zonder duidelijke hoofdpersonen. Sterk begin van het boek met de mooie verhalen van Lucie en Baseema. Helaas krijgt dit in de tweede helft van het boek geen vervolg. Het relaas van Daniël is onsamenhangend en rommelig; voegt niets toe. Ook als personage komt Daniël niet goed uit de verf; blijft schimmig en hij krijgt geen duidelijke plek in het verhaal.
Ik heb het gevoel dat de auteur niet goed wist hoe verder te gaan met het verhaal en waar de focus op moest komen te liggen: Lucie, Kate, het kasteel? Hoofdpersonen worden bijfiguren en andersom.

Conclusie: Young heeft met dit debuut bewezen dat ze kan schrijven. Mooie zinnen en met een paar woorden schildert ze heel doeltreffend een bepaalde situatie. met een meer logische opbouw en strakker in de hand houden van de hoofdpersonen had het boek meer aan zeggingskracht gewonnen. De personages zijn allemaal beschadigde figuren die proberen bij/in het kasteel - dat als anker dienst doet - zingeving te vinden in hun getraumatiseerd bestaan.

(Gelezen in 2011, recensie gebaseerd op aantekeningen die ik toen gemaakt heb)