Goed en teleurstellend tegelijk

Aan de ene kant heb ik weer genoten van dit 4e deel in de Stilton/Rönning serie. Het verhaal is schrijnend, actueel en spannend: er verdwijnen alleenstaande jonge vluchtelingen, kinderen nog, waarvan na verloop van tijd de dode lichamen worden gevonden. Mette en haar team doen er alles aan om te achterhalen wat er aan de hand is. Lijkt het eerst een pedofiliezaak; later blijkt het - als dat kan - om een nog gruwelijker misdaad te gaan.

Waarom het toch teleurstellend was, is omdat naar mijn gevoel het verhaal inwisselbaar was met eerdere delen. In een serie zie je graag een ontwikkeling van de terugkerende karakters en daar schort het behoorlijk aan in 'Wiegelied'. De enige die heel mooi en verrassend wordt geportretteerd is de dakloze Muriël. Waar zij in vorige delen een bijrol speelde is voor haar nu een mooie hoofdrol weggelegd.

Wiegelied is een aangename leeservaring maar wankelt op het randje van ongeloofwaardigheid door veel wel erg toevallige ontwikkelingen en door een wat ver doorgevoerde sentimentele ondertoon. Ondanks dit ben ik toch wel erg nieuwsgierig naar het 5e en -voorlopig- laatste deel in de serie.