Hoe destructief en tegelijkertijd prachtig liefde kan zijn!

‘De 13-jarige Leni groeit op binnen een niet zo gezonde gezinssituatie. Haar vader, een ernstig beschadigde Vietnam-veteraan gaat gebukt onder ernstige nachtmerries en woede-aanvallen en haar moeder probeert angstvallig het gezin op de been te houden. Op een dag vertrekken ze met z’n drieën in een opwelling naar het onherbergzame Alaska waarvan iedereen hoopt dat het zelfvoorzienende leven daar een nieuw begin kan zijn. Het tegendeel blijkt waar: het zware, harde leven haalt steeds meer slechte gedachten in Leni’s vader naar boven en zijn gedrag wordt steeds onvoorspelbaarder en gewelddadiger. Er ontstaat een destructieve situatie waarbij al snel duidelijk wordt: dit kan niet meer gekeerd worden.’

Kristin Hannah heeft met dit boek een prachtig verhaal neergezet wat je tot tranen kan roeren. De omschrijvingen van de schoonheid van de wildernis in Alaska, het harde leven daar maar ook hoe destructief en tegelijkertijd prachtig liefde kan zijn, het zit allemaal in dit boek. De personages zijn sprekend en geweldig uitgewerkt. Ik heb dan ook absoluut van dit boek genoten. Maar de reden dat ik dit boek net geen 5 ⭐️ geef, maar ⭐️⭐️⭐️⭐️ is dat ik halverwege het boek toch wat ergernis bij mezelf bespeurde bij het dramatische sausje wat over het gehele boek was gegoten. En het is net als bij lekker eten: te veel saus is toch net zonde van de smaak!