Bovenal een hoopvol verhaal!

‘Twee agenten, Francis en Brian, worden buren van elkaar in een buitenwijk van de stad New York. Francis’ vrouw Lena, die zich nogal eenzaam voelt, hoopt op aansluiting met Brian’s vrouw Anne, maar Anne houdt dit af. Francis en Lena hebben het gevoel dat er iets speelt bij hun buren, maar laten het er maar bij.
Tussen hun kinderen, de energieke Kate en serieuze Peter ontwikkelt zich wel een hechte en bijzondere vriendschap en uiteindelijk verliefdheid.
Achter beide voordeuren gebeuren echter dingen die leiden tot een verschrikkelijke gebeurtenis.
Hoe leef je daarna je leven verder?’

Vanaf de eerste bladzijde wist Mary Beth Keane me in het verhaal te trekken. Haar zinsopbouw, waarin geen woord te veel staat, maar feilloos de emotie weet te vangen vond ik echt wonderschoon. Ik heb regelmatig zinnen herlezen die ik zo ontzettend mooi vond!
Haar manier van vertellen deed mij een beetje denken aan de boeken van Fredrik Backman, en vooral de twee Bjornstad-boeken. Ondanks dat er zware thema’s in het boek naar voren komen (een psychische aandoening, drankmisbruik, seksueel misbruik, eenzaamheid, geestelijke mishandeling), wordt het verhaal nergens donker en draait het vooral om hoop.
Tevens is het ook gewoon een prachtig modern ‘Romeo en Julia’ verhaal.
Het enige wat ik jammer vond was dat vooral de persoon Brian wat minder was uitgewerkt terwijl zijn handelen wel een behoorlijke impact had op het verhaal. Maar daar heb ik me niet door laten storen. Ik heb vooral van elke zin genoten!