Positief verrast

Blogtour
De flaptekst wekte mijn interesse, en ook het feit dat ik op The Book Depository recentelijk een ander boek van Moriarty op mijn wishlist had gezet doordat het mij aansprak, zorgde ervoor dat ik vol enthousiasme ja zei op de vraag of ik mee wilde doen aan de blogtour van Het geheim van mijn man. Dit is dus het eerste boek dat ik heb gelezen van Liane Moriarty en ik vertel jullie heel graag of mij dit is bevallen.

Positief verrast
Het geheim van mijn man heeft mij positief verrast, maar laat ik bij het begin beginnen. Het begin was even wennen. Het eerste hoofdstuk voelde voor mij namelijk anders aan dan de andere hoofdstukken en bij het eerste hoofdstuk twijfelde ik dus nog of het wel een boek voor mij zou zijn. De toon en de schrijfstijl veranderden lichtelijk na dit eerste hoofdstuk wat voor mij zeker ten goede van het leesgenot kwam.

Drie POV’s
Een tweede reden waarom het even wennen was, is dat vanaf hoofdstuk twee plotseling bleek dat het boek uit meerdere perspectieven verteld wordt. Omdat dit niet op de flaptekst genoemd wordt komt het behoorlijk uit de lucht vallen dat we opeens in Tess’ leven stappen die bedrogen wordt door haar man en beste vriendin, en vanaf hoofdstuk drie komt daar ook Rachel bij die jaren geleden haar dochter heeft verloren en daar nog steeds mee worstelt. Het gaat dus niet alleen om het geheim van Cecelia’s man – of misschien ook wel, dat mogen jullie zelf ontdekken wanneer jullie het boek lezen – maar we nemen een kijkje in het leven van drie verschillende personen. Af en toe lees je ook nog het verhaal van iemand anders in het verleden.

Een toevoeging
Achteraf blijkt dit een toevoeging voor het verhaal. Je weet dat deze mensen blijkbaar iets met elkaar gemeen moeten hebben of met elkaar verweven zijn, maar het is niet direct duidelijk op welke manier. En alleen dat is al interessant genoeg om dit boek te lezen. Het verhaal zit namelijk heel goed in elkaar. Het was voor mij niet perse een pageturner, maar wel een boek dat ik wel snel weer oppakte om verder te lezen. Het verhaal was heel realistisch en de banden echt heel erg goed uitgewerkt. Persoonlijk vond ik wel lang duren voordat Cecelia éíndelijk die brief las, maar dat betekent ook dat ik echt in het verhaal zat en die brief van haar af wilde pakken zodat ik het zelf kon lezen.

Australië
Het geheim van mijn man is overigens niet in ik-vorm. Hoewel mijn voorkeur bij de ik-vorm ligt, vond ik de alwetende verteller die subtiel in het verhaal voorkomt in dit boek erg fijn. Het geeft een extra dimensie aan het verhaal. Ook de epiloog vond ik erg interessant en geeft stof tot nadenken. Dat heb ik niet vaak bij boeken en vind ik ook niet altijd fijn, maar bij Het geheim van mijn man wel. Af en toe was het wel even schakelen omdat het in Australië afspeelt en de seizoenen daar omgewisseld zijn ten opzichte van Nederland. Wat ik overigens leuk vond was dat het boek opgedeeld was in dagen en daarbinnen hoofdstukken. Er gebeurt best veel en voor mijn gevoel speelde het in een veel langer tijdsbestek af en door die indeling werd ik er af en toe aan herinnerd dat het echt maar een paar dagen zijn.

Conclusie
Het geheim van mijn man deed mij in het eerste hoofdstuk twijfelen of het wel een boek voor mij was, en het tweede en derde perspectief kwamen in de twee daaropvolgende hoofdstukken plots uit de lucht vallen, maar ik ben blij dat ik Het geheim van mijn man heb gelezen. Het verhaal is interessant geschreven en zit heel goed in elkaar. De alwetende verteller schept een interessant perspectief op het verhaal en ik wilde op een gegeven moment heel graag blijven lezen. Je wilt weten waarom is gekozen voor die drie perspectieven en wat ze met elkaar gemeen hebben. Al met al heb ik enorm genoten van Het geheim van mijn man en wil ik zeker ook een ander boek van haar lezen om te zien of ze consistent op deze interessante manier schrijft. De cover vind ik trouwens prachtig (maar misschien ben ik bevooroordeeld door mijn liefde voor rozen, mijn blog heet niet voor niets Reviews & Roses, haha). Het geheim van mijn man is dus het eerste boek dat ik las van Liane Moriarty, maar zal zeker niet het laatste zijn.

Deze recensie verscheen eerder al op Reviews & Roses
(www.reviewsandroses.nl)