Een sterk debuut; Bijzonder en verrassend

Nieuwsgierigheid gewekt

Wat ik nooit eerder heb gezegd van Celeste Ng is een boek dat ik in de boekhandel straal voorbij zou zijn gelopen. Maar doordat nu zo specifiek de aandacht erop werd gevestigd doordat ik van A.W. Bruna Uitgevers de vraag kreeg of ik het boek voor publicatie wilde lezen, ben ik gaan kijken waar het boek over ging en heb ik gekeken naar wat het buitenland zei over het boek. Hoewel ik meestal niet houd van boeken die zich in het verleden afspelen, kwam ik tot de conclusie dat ik dit boek misschien toch wel leuk zou vinden. En dus heb ik aangegeven dat ik het boek graag zou ontvangen.

Buitenbeentjes

Nu hoop ik dat jullie nieuwsgierig zijn naar of ik het boek inderdaad misschien toch wel leuk vond, en het antwoord is ja. Een toch nog best onverwachte ja, want toen ik in het boek begonnen was twijfelde ik nog. Ik had geen idee welke kant het boek op zou gaan. Het enige dat we wisten was dat Lydia dood was, waarna het heden afgewisseld werd met het verleden. Een verleden dat begon met een Chinese jongen die door zijn afkomst afwijkend was van de rest en er graag bij wilde horen, en een Amerikaans meisje waarvan juist verwacht werd dat ze net zo als iedereen zou zijn maar die juist graag uniek wilde zijn. Hierdoor beiden buitenbeentjes en dat bracht hen samen.

Verleden versus het heden

Het was echt een hele uitgebreide geschiedenis en daardoor twijfelde ik welke kant het boek op zou gaan. Hoewel het aan de ene kant prettig las, vond ik het aan de andere kant niet heel bijzonder en kon ik het boek makkelijk dagen aan de kant leggen zonder te smachten naar het volgende moment dat ik in het boek kon lezen.

Dit veranderde echter toen we dichter bij het heden kwamen. Het verhaal kwam los en ik werd nieuwsgieriger. Het verhaal haalt duidelijk belangrijke punten uit het verleden aan. Hoe kleurlingen nog niet algemeen geaccepteerd werden en vrouwen in een keurslijf werden gestopt, maar het las ook heel eigentijds doordat sommige dingen ook tegenwoordig nog herkenbaar zijn. Maar waar ik echt nieuwsgierig naar was, is hoe Lydia daadwerkelijk aan haar einde is gekomen. Dat was de reden dat ik door bleef lezen en dat was de reden waardoor ik de tweede helft van het boek zoveel interessanter vond. Lydia kwam meer aan bod en we kregen meer en meer zicht op haar laatste dagen.

Karakter gedreven

Het verhaal wisselt tussen het heden en verleden en daardoor krijg je een compleet en duidelijk beeld van hoe elk individu in de familie is gevormd tot wie hij of zij nu is. Je ziet hoe de ouders zijn gevormd, maar ook hoe dit van invloed is op hun kinderen en hoe zij hierdoor vervolgens worden gevormd. Het is bijzonder om te lezen hoe het verleden van de ouders ervoor zorgde dat ze hun kinderen eigenlijk hetzelfde aandeden. Het is een erg krachtig karakter gedreven verhaal.

De alwetende verteller

Wat ik nooit eerder heb gezegd is een heel ander boek dan wat ik normaal gesproken lees, vooral de stijl waarin het verteld wordt. Ik hou van verhalen uit het ik-perspectief omdat ik dan beter mee kan leven met de hoofdpersoon, maar in dit geval is gebruik gemaakt van de alwetende verteller. We wisselen van perspectief tussen alle leden van het gezin Lee. In het begin vond ik dat soms verwarrend, want er was niet altijd een duidelijke overgang, maar ik raakte er uiteindelijk aan gewend en vind deze keuze erg goed voor dit specifieke verhaal. Je krijgt echt een compleet beeld juist doordat je in het hoofd kan kijken van alle gezinsleden, en je weet als lezer hierdoor vaak meer dan de personages waardoor je op een andere manier naar de gebeurtenissen kijkt en ze soms fouten ziet maken voordat zij het door hebben.

Bijzonder en verrassend

Het boek leest verder makkelijk weg ondanks dat het zware onderwerpen uit die tijd aanstipt en uiteindelijk draait om de dood van een zestienjarig meisje. Ik wist mij in te leven en kreeg op het einde toch ook nog waterige ogen. Het einde is ook verrassend. Het is een bijzonder verhaal waarin je merkt hoe mensen elkaar helemaal niet of juist wel kennen, en wat voor invloed de dood van een zestienjarig meisje heeft op de rest van de gezinsleden.

Conclusie

Hoewel het verhaal in het begin traag op gang kwam en voor mij wat minder interessant was doordat het alleen over het verleden van James en Marilyn ging – terwijl ik juist meer wilde weten over Lydia en wat haar dreef -, was de tweede helft van het boek zeer interessant. Het is een sterk karakter gedreven verhaal dat in slechts één gezin ook duidelijk de problemen uit die tijd aankaart wat betreft afkomst/rassendiscriminatie, identiteit en wat men destijds over vrouwen dacht. Wanneer we in de tweede helft meer en meer te weten komen over de laatste maanden van Lydia’s leven word je pas echt meegenomen in het verhaal en blijkt het een krachtig verhaal te zijn. Het boek leest makkelijk weg ondanks de zware onderwerpen en is prettig geschreven. Ondanks dat het verhaal verteld wordt door een alwetende verteller kon ik mij toch goed inleven en blijkt de alwetende verteller in dit geval de beste keus te zijn geweest. Een krachtig debuut van Celeste Ng.

Deze recensie verscheen eerder al op Reviews & Roses
(www.reviewsandroses.nl)