Prikkelend vervolg en honger naar meer

Het was van de vorige zomer geleden dat ik voor het eerst kennismaakte met Rezha Khan. Ik las het knallende debuut van Saeed Ajaib in één ruk uit, en kon niet wachten op het vervolg.
Door tijdsgebrek bleef het tweede boek uit de trilogie een tijdje liggen, maar staarde me genadeloos aan vanuit de boekenkast.
Eindelijk nam ik het beet, en opnieuw was het erg lastig het boek neer te leggen. Het vervolg is nog persoonlijker, nog rauwer, en laat je haren met regelmaat overeind staan. De worsteling met alcohol voelt levensecht, het verlies en de pijn des te meer.
De groteske, filmische decors en personages geven je bij momenten een Tarantino-gevoel, of een vleugje John Woo (ik waande me even in Face Off tijdens de slotscène). De filmliefhebber in de schrijver komt duidelijk naar boven, die de gave bezit om zijn scenario's om te zetten in een verhaal dat je bij de keel grijpt.
Een fantastisch vervolg op Ontspoord, waardoor ik het derde boek uit het drieluik niet lang ga laten wachten.