Een boek dat mij aan het huilen heeft gekregen

En ja hoor, ik kan weer een boek toevoegen aan het lijstje: ‘Boeken die Joany aan het huilen hebben gemaakt.’ Toen ik de samenvatting van dit boek voor het eerst las was ik al nieuwsgierig, de eerste hoofdstukken die ik digitaal mocht ontvangen smaakten naar meer, en toen ik dan eindelijk het boek in mijn handen had ben ik niet meer aanspreekbaar geweest sinds ik ben begonnen met lezen.

Mijn hemel, wat een meeslepend verhaal! Het begint echt heel erg mysterieus, met een proloog waarvan een wenkbrauwen spontaan omhoog kruipt op je voorhoofd, maar hoe meer je leest… des te meer wil je verder lezen.

Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van twee vrouwen. Eén van hen; Evelyn, heeft net haar zoon verloren en probeert nu weer wat gevoel terug te krijgen door zich te storten op een gevaarlijke nieuwe hobby. De andere vrouw; Belinda, is de verloofde van diezelfde jongeman en komt er vlak na zijn dood achter dat ze in verwachting is.

Pfoe.

Ondanks het feit dat de dames een groot verlies met elkaar delen mijden ze elkaar, sinds de dood van Andy, als de pest. Daardoor heb je twee compleet verschillende verhaallijnen en dat sprak me heel erg aan in het boek. Evelyn vond ik een erg leuk personage al is ze niet altijd even ‘likeable’. Ze is behoorlijk verbitterd sinds het overleiden van haar zoon, en reageert zich af op alles en iedereen. Desondanks is het gemakkelijk om dat gedrag goed te praten vanwege haar verlies, en dat maakt dat ze alsnog een personage is waar je je goed in kunt leven.

Belinda vond ik ook een erg interessant personage. Haar verdriet was zo tastbaar, evenals haar gevoel van ontreddering. Ik huilde regelmatig met haar mee omdat ik het zo verschrikkelijk vond wat zij door moest maken.

Het verhaal maakte me overigens heus niet alleen aan het huilen hoor. Net zoals het leven bevat het pieken en dalen en dat maakt het zo geloofwaardig. Dat maakt dat de personages tot leven komen op de bladzijden.

Het mooiste onderdeel van het boek vond ik echter toch wel het ieniemienie vleugje magie. Dat maakte van dit boek niet alleen een prachtig verhaal over rouwverwerking, liefde en familie… maar ook nog eens een wonderlijk verhaal wat je niet snel zult vergeten.

Zorg er echter wel voor dat je vriend/vriendin/wie dan ook in de buurt is wanneer je het boek bijna uit hebt, want na het lezen heb je echt dringend een knuffel nodig. Trust me!