Absoluut een aanrader

Een van de doelen die ik voor mezelf heb gesteld voor 2013 is: Lees minstens 5 klassiekers. En hoewel ik wel ruimschoots voor lig op mijn Reading Challenge, heb ik nog niet eens een klein deukje gemaakt in mijn Classics Challenge. Ik vond het dan ook hoog tijd om daar verandering in te brengen.

Een tijdje terug werd mij het boek Rebecca van Daphne Du Maurier aangeraden. De samenvatting was erg nieuwsgierigmakend en deed me een beetje denken aan Jane Eyre. Reden genoeg voor mij om dit boek eens een kans te geven.

Rebecca is geschreven door Daphne Du Maurier in 1938 en tijdens het lezen proef je ook echt van die tijdperiode. Hoewel het een klassieker is vond ik het ouderwetse taalgebruik in dit boek stukken minder storend dan bij de vertaling van Great Expectations van Charles Dickens. Desondanks vermoed ik dat het boek toch stukken beter tot zijn recht komt in de originele taal, jammer genoeg was die niet beschikbaar bij de bieb en moest ik het dus met de Nederlandse vertaling doen.

Hoewel de term niet vaak gekoppeld wordt aan een boek kan ik niet anders dan dit boek ‘elegant’ noemen. De schrijfster doet het verhaal op zo’n rustige, gracieuze manier uit de doeken dat het vooral in het begin een ietwat eentonig ritme heeft. Toch is dat niet storend in dit boek, want Daphne Du Maurier mag dan zo af en toe erg diep ingaan op details… ze kiest wel erg interessante onderwerpen om uitgebreid te omschrijven.

Wat ik toch wel het meest unieke aspect vind aan dit boek is het feit dat je nergens in het boek ontdekt wat de naam is van de hoofdpersoon. Ik noem haar dan ook maar voor het gemak niet-Rebecca.

Het verhaal wordt verteld door de wat oudere niet-Rebecca die terugblikt op haar leven als tweede vrouw van Maxim de Winter. In het begin had ik wel wat moeite met haar personage omdat ik haar heel erg onzeker vond en naïef. Toch was het erg gemakkelijk om me in te leven in haar omdat haar fantasie nogal eens met haar op hol sloeg. Zo peinsde ze heel vaak over wat mensen van haar vonden en daar heb ik zelf ook wel een handje van.

Haar onzekerheid en afhankelijkheid maken haar wellicht niet tot een hele sterke heldin, maar wel tot een erg realistisch personage. En ook laat het genoeg ruimte over voor persoonlijke groei. Het was erg interessant om te lezen hoe niet-Rebecca uiteindelijk haar plekje opeiste in het leven van haar echtgenoot.

Ook wist de schrijfster me behoorlijk te verassen met de plotwendingen aan het einde van het boek. Ik was letterlijk even te verbaasd om verder te kunnen lezen. Ik kon gewoon niet geloven wat mijn ogen me vertelden. Heerlijk vond ik dat. Ik heb toen het boek een dag aan de kant gelegd om na te denken over deze plotselinge wending in het verhaal. Iets wat ik nog nooit eerder écht nodig heb gehad. Maar in het geval van dit boek was het gewoon zo shocking dat ik even bij moest komen.

Kortom. Ik heb ontzettend genoten van deze klassieker. Hij is dan wel stukken minder bekend als de werken van Jane Austen of Emily Brönte of Louise May Alcott, maar wanneer je zin hebt in een klassieker en een verhaal vol met intrige dan is dit absoluut een aanrader.