must read

Indrukwekkend boek over jeugdhulpverlening in jaren 50 en 60. geschreven door de auteur die uit eigen ervaring put. Het is geen tranentrekker geworden terwijl alle ingrediënten daarvoor aanwezig zijn. Waarom een mustread? Dit voor met name degenen die werken in de jeugdhulpverlening, voor studenten psychologie, pleegouders. kortom voor allen die maatschappelijk betrokken zijn bij jeugd. Indrukwekkend hoe verknipt mensen kunnen omgaan met kinderen. Hoe laf ook mensen kunnen zijn. Hoe betekenisvol ook voor een behoeftig kind, Maar ook welke impact dat heeft op een kind, ten goede en ten kwade. mooi is het ook hoe Rudie Kagie toont hoe woorden kunnen binnenkomen bij een kind. Dat een kind dat ook nooit vergeet maar het wel internaliseert in zijn gedrag. Namelijk door vooral niet lastig te zijn. Te pleasen.