Onderhuids

Eigenlijk had dit boek evengoed Onderhuids kunnen genoemd worden, want zelden heb ik een verhaal gelezen dat me zo meegesleept heeft dat ik er zelfs een afspraak voor afgezegd heb. (Ik hoop dat mijn collega dit niet leest :)).
Een man ontwaakt twee jaar later dan hij denkt in een ander bed in een ander dorp in een ander land. Zijn winkel en zijn vrouw zijn weg en de goeie relatie met zijn zoon is hij kwijt.
waarom? Dat weet hij niet en zijn onwillige zoon is niet van plan hem dat te zeggen omdat die ervanuit gaat dat hij liegt over het geheugenverlies. Het komt toch wel heel toevallig allemaal op het moment dat Jim aan zijn kind eindelijk de waarheid over het vertrek van zijn moeder ging vertellen.
Wat is er waar? Wat was er echt en hoe is het geheugenverlies zelfs begonnen? Door het verhaal vanuit twee standpunten en met flashbacks te vertellen die zich vooral op het einde opstapelen zodat je het complete beeld krijgt over de situatie, puzzel je mee van begin tot einde.
Zo voel je dus ook die onderhuidse spanning die over het hele boek ligt extra hard.
Deze auteur bewijst des te meer hoe straf ze is in psychologische spanning. Geen bloed en gruwelijke scènes in Kwijt, maar vooral een verhaallijn die je niet meer loslaat en je terug doet reiken naar het begin van het boek zodra je het hele verhaal kent.