Vader Willy en zoon Steven schrijven onder de familienaam thrillers. Spelen zich af in Leuven en met een hoofdrol voor commissaris Bottu. In het zevende deel van diens avonturen wordt de Leuvense binnenstad opgeschrikt: twee terrasbezoekers worden op klaarlichte dag neergeschoten vanuit de kathedraal. Een blonde vrouw verlaat vlak daarna de kerk met een zwaar pakket: de schutter? Even later vindt de politie het lijk van een blondine, zonder gezicht. Diezelfde vrouw. En dan begint het: ze belanden in een mix van georganiseerde misdaad (Russische maffia), persoonlijke afrekeningen (drama) en afpersingen (een motief is nooit weg). Het blijft onduidelijk waar het allemaal naar toe gaat. Richting einde voegt Bogaerts ook nog kindermisbruik aan de mix toe. Dat einde neemt circa 35 (!) pagina’s in beslag: eerst de vermoedens van Bottu c.s., vervolgens het verhaal van de dader. Dan weet je het wel. “Het was nogal wat.” Terechte laatste zin.

(0 sterren)