Een prachtig leeskado dat je niet kado krijgt....

Wie de prachtige volzinnen van de dood uit De boekendief in zijn leesgeheugen heeft, komt bedrogen uit. Maar laat je niet bedriegen, want al op de eerste bladzijde laat Zusak de verteller bewust schrijven: Als je net als iedereen bent, zul je je wel afvragen of ik genoeg moeite doe om goedlopende zinnen te maken, laat staan dat ik iets weet van epiek of de Grieken. Soms is het best goed op die manier ondergewaardeerd te worden en is het is nog beter als iemand dit opvalt. Anders gezegd, hij doet zich half ongeletterd voor, maar dat is hij beslist niet, al zijn het zo’n beetje de meest volwaardige zinnen uit het boek. Alles staat er zoals het er staat, zomaar neer gekwakt, bewust branieachtig knullig, maar het heeft veel meer diepgang dan je op het eerste gezicht zult denken. Het is een bewuste keus, die je wel op het verkeerde leesbeen kan zetten.De bruggenbouwer vertelt het verhaal van het ontstaan van de familie Dunbar en de onderlinge band tussen vijf opgroeiende broers in een enorme huiselijke chaos waarin ze, na het overlijden van hun moeder Penelope en hun vader Michael ervandoor ging, elkaar opvoeden volgens hun eigen regels met fastfood, slechte films en vechten.
De bruggenbouwer is een diepgaand verhaal met krachtige personages, treffende beschrijvingen van de natuur en de woonomgeving van de jongens. Als lezer ga je vooral van Clay houden. Hij is een gevoelige jongen, al slaat hij er net zo hard op los, misschien zelfs harder, juist omdat hij meer worstelt met zijn gevoelens dan de andere jongens. Hij heeft een vriendinnetje, Carey, de frisse, vrouwelijke penseelstreek in het verhaal, aan wie hij zijn onzekerheden, zijn twijfels, maar ook zijn dromen vertelt. En het loodzware geheim dat hij met zich meedraagt…
Het verhaal begint ongeveer in het chronologische midden op het moment dat de Moordenaar het huis binnenstapt. Dan moet nog allemaal uitgelegd worden wat er vooraf ging. Wie is hij en wat komt hij doen? En hoe reageren de vijf jongens op hem? Het duurt lang voor de verhaallijn van de bruggenbouwer aan bod komt, omdat je steeds kleine puzzelblokjes krijgt aangereikt, maar uiteindelijk zie je hoe de afbeelding op de ontbrekende puzzeldoos eruit hoorde te zien.
Het boek zit fantastisch in elkaar, gul doorspekt met prachtige en soms hilarische korte zinnetjes.
Het is een boek dat je nog wel een keer of twee kunt herlezen, want er zit zoveel meer in dan je op het eerste oog ziet. Zusak is een rasechte verteller. De doelgroep heet 16+ te zijn, voor mij een raadsel, want voor volwassenen is dit boek (eveneens) echt een aanrader.
Wie de moeite neemt om het boek tot het laatste dankwoord uit te lezen, begrijpt waarom de dood ook in dit boek belangrijk en bijna menselijk is.