verrassing

Nooit had ik gedacht dat de auteur van het ontroerende Hart-Slag even een bijna-dystopisch boek kon schrijven dat me zo zou grijpen.
Dust gaat dan ook niet over de natuurramp zelf (de details kom je wel in stukken en brokken te weten), maar om de man en zijn overleden gezin. Het hoofdpersonage Simon vertelt vanuit zijn perspectief waarom hij niet meer wil leven. Een originele insteek (1996 is het jaar dat de wereld vergaat, met referenties naar feiten uit dat jaar) en een zeer onverwacht einde dat me naar de keel greep.