Zonder twijfel haar beste

Ik geef eerlijk toe dat ik tot nu toe geen fan was van de humor van deze auteur. Bij haar voorgaande boeken had ik het vaak lastig om in het verhaal te komen en me mee te laten slepen. Bij Joséphine, na het lezen van de korte inhoud, wist ik dat ik het nog eens een kans wilde geven, en dat heb ik me niet beklaagd.

Wegkwijnen in de Alzheimerafdeling, dat is geen optie voor Joséphine en de leden van de Thanatosclub. Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen Hof heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Een gezamenlijk giftuintje dat ingrediënten levert en een boekje met fatale recepten garanderen een snelle oplossing wanneer de tijd rijp is. En dan gebeurt het ondenkbare. De directeur van het woonzorgcentrum onthult zijn plannen om een nieuwbouw neer te zetten in de tuin. Joséphine en haar vrienden zullen er alles, maar dan ook werkelijk alles aan doen om de tuin en hun laatste wil te redden.

Zo luidt de synopsis van Joséphine, en het verhaal is meteen zo meeslepend, ontroerend, grappig op een goede manier en spannend, dat het me meevoerde naar de typische afdeling van een woonzorgcentrum waar dit soort van verhalen en conversaties best wel in realiteit zouden kunnen gebeuren. Alzheimer is momenteel erg actueel en helaas ook een realiteit voor vele mensen, wat maakt dat dit boek ongetwijfeld niet voor iedereen weggelegd is. Maar ach, in tijden van ellende en verdriet moet men ook een glimlach kunnen tonen om de zwarte humor die deze auteur in dit verhaal zo mooi heeft weergegeven. In vele opzichten is dit een uniek boek van een bijzonder auteur;