De inhoud is beter dan de titel

Wanneer in het toilet van de Antwerpse parochiezaal van pastoor Bertels een levenloos lichaam van een Oost Europeaan wordt gevonden, wordt commissaris Sanders uit zijn bed gebeld. Aan hem en zijn collega Dobbeleers de taak om achter de waarheid van deze moord te komen, die lijkt op een afrekening. Het onderzoek leidt de twee Antwerpse speurders naar het Bulgaarse stadje Vurna waar ze uit Vlaanderen gestolen auto’s hopen terug vinden. Maar het blijkt niet alleen om de auto’s te gaan. Er wordt een tweede man vermoord.

Als recensent kijk je ook wel eens verder om enig achtergrondinformatie van de auteur/uitgever te bekijken. Onder andere kijkend naar de recensies van andere “Gopher” boeken op Crimezone, dacht ik een gewaarschuwd man te zijn. Bovendien doen ook de gegevens op de site van de uitgever een zekere twijfel rijzen. (Quote: Veel uitgevers schudden bij zo’n vraag op voorhand het hoofd. Eén miljoen Nederlanders schrijven - en waarom zou uitgerekend uw verhaal geschikt zijn voor publicatie? Bij Gopher denken wij er anders over. Wij gelóven in uw verhaal.)
En tot slot, ook een Russische titel als Makarov is niet echt aantrekkelijk.
Maar laat ik meteen maar met de deur in huis vallen, het viel reuze mee, alle twijfels zijn verdwenen. Ik ben verrast door dit debuut. Dat komt mede doordat de titel de inhoud niet draagt.

René Stevens (leraar technische vakken) schrijft op een manier die veel weg heeft van Pieter Aspe. Niet alleen de schrijfstijl, maar ook enkele ingrediënten geven er blijk van dat er invloeden van Aspe in zijn boek aanwezig zijn. Een vrouwelijke onderzoeksrechter, waar Sanders verliefd op wordt en de Vlaamse biertjes zijn enkele van deze elementen en er zijn er nog meer.

Het verhaal van Makarov is goed opgebouwd, spannend van begin tot eind, ook enige plotselinge veranderingen in de verhaallijn zijn goed gevonden en realistisch. De personages Commissaris Sanders en Hoofdinspecteur Dobbeleers zijn geloofwaardig en goed uitgewerkt. Ook hun privéproblemen geven hun karakters meer diepte. Ik hoop dit duo in een volgend boek dan ook weer tegen te komen.