Een kind in een land ver van thuis ..

Literatuur zoals ik het nog niet eerder las. Zowel qua lay-out als qua vertelstijl. Een boek dat me raakte door het onderwerp maar me ook vaak verloor door de vele dialogen die soms snel schakelen verwachten van de lezer. Als gevoelsmens mistte ik de diepere gevoelens van de beide personages maar begreep ik tegelijk ook de afstand die tussen de twee personages leefde en die ik ook voelde. Want dit is geen feelgood verhaal, dit is een verhaal over een kind dat al zoveel meegemaakt heeft in een transitkamp in oorlogsland en nu - voor even - in een land is waar het taal niet machtig is. Dan kun je voorzichtig toenadering proberen zoeken en een gemeenschappelijke basis zoeken om het kind weer even kind te laten zijn, maar kun je van een kind niet verwachten om op korte tijd het dichtgetimmerde muurtje af te breken dat haar beschermde in een veel te harde wereld .. . Want dit kind heeft geen houvast, weet niet hoelang het hier mag blijven, weet niet wie het mag vertrouwen. Knap hoe de jongeman, huiswerkbegeleider via vrijwilligerswerk, via het verhaal van Romeo en Juliet op kindermaat probeert een beetje vertrouwen te geven. Elk steentje dat je verlegt in een grote rivier maakt een verschil. Zou ze hem herinneren later als ze groot is, is wat bij me bleef hangen toen ik het boek uit had.. Fictie die akelig en tegelijk hoopvol dichtbij voelt.