Een lichte koude huivering is een boek dat je gewoon niet neer wil leggen. Nadat ik het boek had uitgelezen, moest ik het nogmaals lezen en nogmaals. Karen Slaughter schrijft op een manier zoals weinig schrijvers kunnen. De plot van haar verhalen zijn altijd verrassend en vreselijk spannend.

Ze zorgt ervoor dat de lezer een band krijgt met de personages. Of het nou een liefdes of haat band is, dat maakt totaal niets uit. Wie begint aan de boeken over het stadje grant county kan gewoon niet rusten, tot hij of zij alle boeken over het alles behalve rustige stadje heeft gelezen.

Persoonlijk hou ik helemaal niet van vervolg verhalen. Vind ze langdradig en vaak ongeloofwaardig. Dit is met de boeken van Karen Slaughter totaal niet het geval. Er is echt geen geschiktere titel te bedenken dan Een lichte koude huivering. Brr ik kan niet wachten tot ik het vervolg Onzichtbaar gelezen heb.