Het lijkt nog steeds 1972

Vijftig jaar na de Club van Rome boekstaaft Jaap Tielbeke de invloed van hun baanbrekende rapport over de grenzen van groei, en de obstakels, successen en missers in het tot stand brengen van verandering. Tielbeke doet gedegen journalistiek onderzoek, doorspekt met interviews met betrokkenen, zoals de auteurs van het rapport. Het 'grensdenken' slaat in 1972 in als een bom, maar ontvangt ook tegenwind in de optimistische jaren '90 en zelfs (georganiseerde) twijfel in de jaren '00. Waar brengt het ons nu, in een wereld waar de klimaatcrisis zich nu echt aankondigt? Het levert een handzaam en leesbaar boekje op, dat gelijktijdig gepubliceerd werd in de Groene Amsterdammer. Als je meer wilt weten over de geschiedenis van klimaatbeleid en -activisme in Nederland is dit een goed en prettig compact boek om mee te starten. Het boek vormt ook een mooie tandem met dat andere, bredere boek over 1972, van Geert Buelens (https://www.hebban.nl/recensie/kasper2021-over-wat-we-toen-al-wisten). Of met Winterthur, de in 2022 verschenen roman van Alexander Nieuwenhuis, waarin de Club van Rome ook een grote rol speelt.