Een van de betere Fieldings

Joy Fielding wordt ook wel de koningin van de psychologische thriller genoemd. Haar handelsmerk zijn verhalen waarin vrouwen zich uit benarde situaties weer een weg naar boven worstelen. De in eerste instantie labiele vrouwen laten zich uiteindelijk niet kisten en doen krachtig van zich spreken. Ook in De babysitter speelt een vrouw de hoofdrol.

Juriste Amanda Travis staat met haar mond vol tanden als haar ex-man Ben op haar antwoordapparaat staat. Enigszins geïrriteerd besluit ze zijn verzoek om hem terug te bellen te negeren. Als blijkt dat Ben zich niet zomaar laar afschepen, besluit ze hem te woord te staan. Zijn mededeling is onthutsend, Amanda’s moeder is gearresteerd voor moord en Ben is haar advocaat. Hij verzoekt haar naar Canada te komen om haar moeder te steunen en zonodig als getuige op te treden. Amanda, die al jarenlang geen contact meer met haar moeder heeft, weigert in eerste instantie. Het geval laat haar echter niet los en uiteindelijk besluit ze toch naar Canada af te reizen. De ontdekkingen die ze daar doet zijn schokkender dan ze ooit kon vermoeden…

In tegenstelling tot de hoofdrolspeelsters in bijvoorbeeld De huurster en Eindspel is Amanda een stevige persoonlijkheid die weet wat ze wil en zich de kaas niet van het brood laat eten. Door haar grote onafhankelijkheid is het lastig om een man te vinden die bij haar past. Twee huwelijken en vele relaties verder is ze nog steeds alleen. Het telefoontje over haar moeder brengt de evenwichtige Amanda behoorlijk uit balans en herinneringen uit haar slechte jeugd en de moeizame relatie met haar moeder verschijnen weer volledig aan de oppervlakte. Ook het weerzien met haar ex-man Ben brengt gevoelens boven die ze allang heeft weggestopt en maakt haar verwarring alleen maar groter. Moedig als Amanda is gaat ze toch de confrontatie met haar moeder aan en gaat ze ook ex Ben niet uit de weg. Fielding beschrijft dit relaas op vlotte en aansprekende wijze. Ze legt zeer treffend de kwetsbaarheid bloot van de op het eerste gezicht sterke Amanda. Haar hoofdpersoon is goed gekozen, prima uitgewerkt en aangenaam gezelschap voor de lezer. Irriteerde ik me in Eindspel en Het spoor bijster nog wel eens behoorlijk aan de zeurende en gezapige huisvrouwen die het middelpunt van het verhaal vormde, in De babysitter heb ik genoten van de eigenwijze, frivole en daadkrachtige Amanda. Haar kwetsbaarheid was juist aandoenlijk en begrijpelijk en gaf haar karakter meer dimensie.

Het spanningsniveau in De babysitter bereikt geen ondraaglijke hoogte, maar het verhaal maakt nieuwsgierig genoeg om door te lezen. Waar Fielding mij met De huurster volledig op het verkeerde been wist te zetten, lukte haar dat in De babysitter helaas niet.
Door de zorgvuldige opbouw van het verhaal laat ze in de ontknoping weinig ruimte meer over voor verrassingen. Dat is jammer en misschien wel een gemiste kans. Toch schaar ik dit boek onder de betere Fieldings die ik heb gelezen. Voor de frisse hoofdpersoon Amanda en de aansprekende plot krijgt het boek drie sterren. De huurster blijft echter nog steeds mijn all time favorite.