Hebban recensie
De échte spanning ontbreekt
Met het boek De huurster nog vers in mijn geheugen, had ik toch wel bepaalde verwachtingen van Eindspel. Hoewel ik het een mooi, goed geschreven boek vond, kon het niet tippen aan Fieldings laatste boek. Ik miste het verrassingselement en de échte spanning.
Eindspel gaat over Joanne Hunter, moeder van twee kinderen en al 20 jaar gelukkig getrouwd. Althans, totdat haar man in een midlife crisis belandt en de benen neemt met blonde Judy. Joannes wereld stort compleet in, maar opent haar ook de ogen. In 20 jaar is ze getransformeerd in een vrij kleurloos, afhankelijk persoon wiens Core Business het bakken van een breed assortiment taarten is. Bij haar vriendin Eve met wie ze al 30 jaar lief en leed deelt, kan ze niet terecht omdat die genoeg heeft aan zichzelf na een miskraam. Tot overmaat van ramp krijgt ze ook nog bedreigende telefoontjes te verwerken, die elkaar met steeds grotere regelmaat opvolgen. Haar omgeving denkt dat ze de telefoontjes verzint om aandacht te krijgen. Het lijkt er dus op dat Joanne Hunter er voor het eerst in haar leven helemaal alleen voorstaat. Na wat gejammer en gepiep besluit ze toch maar om er het beste van te maken. Dit lukt zo goed dat ze voor het eerst van haar leven een baan krijgt en zelfs haar man weer bij haar terugkomt. Maar, niet voordat ze een confrontatie aan moet gaan met de zieke geest achter de dreigtelefoontjes die wel degelijk bestaat en haar wil vermoorden
Eindspel is een typisch boek voor vrouwen. Het is geschreven door de ogen van een vrouw van 40 en legt alle onzekerheden en problemen bloot die deze leeftijd met zich meebrengt. Doe daar een midlife crisis van de man en puberende kinderen bij en je hebt genoeg stof om over te schrijven. Het boek is prima geformuleerd en leest heerlijk weg. Het is boeiend om te zien hoe een schijnbaar onopvallende vrouw zichzelf kan doen verbazen en tot bloei komt. Het spannende element in het boek, de dreigtelefoontjes, is eigenlijk maar bijzaak. Het is het snufje peper dat de maaltijd nog een beetje pittiger maakt. Zonder deze telefoontjes en de uiteindelijke confrontatie met de dader was het verhaal ook prima geweest. Het zou dan echter het predikaat roman hebben gekregen. Nu zweeft het een beetje tussen roman en thriller in zonder dat het mijns inziens de doelgroep van lezers daarmee verbreedt. Conclusie: voor vrouwen is dit boek een aanrader, mannen zal het waarschijnlijk minder bekoren.
Eindspel gaat over Joanne Hunter, moeder van twee kinderen en al 20 jaar gelukkig getrouwd. Althans, totdat haar man in een midlife crisis belandt en de benen neemt met blonde Judy. Joannes wereld stort compleet in, maar opent haar ook de ogen. In 20 jaar is ze getransformeerd in een vrij kleurloos, afhankelijk persoon wiens Core Business het bakken van een breed assortiment taarten is. Bij haar vriendin Eve met wie ze al 30 jaar lief en leed deelt, kan ze niet terecht omdat die genoeg heeft aan zichzelf na een miskraam. Tot overmaat van ramp krijgt ze ook nog bedreigende telefoontjes te verwerken, die elkaar met steeds grotere regelmaat opvolgen. Haar omgeving denkt dat ze de telefoontjes verzint om aandacht te krijgen. Het lijkt er dus op dat Joanne Hunter er voor het eerst in haar leven helemaal alleen voorstaat. Na wat gejammer en gepiep besluit ze toch maar om er het beste van te maken. Dit lukt zo goed dat ze voor het eerst van haar leven een baan krijgt en zelfs haar man weer bij haar terugkomt. Maar, niet voordat ze een confrontatie aan moet gaan met de zieke geest achter de dreigtelefoontjes die wel degelijk bestaat en haar wil vermoorden
Eindspel is een typisch boek voor vrouwen. Het is geschreven door de ogen van een vrouw van 40 en legt alle onzekerheden en problemen bloot die deze leeftijd met zich meebrengt. Doe daar een midlife crisis van de man en puberende kinderen bij en je hebt genoeg stof om over te schrijven. Het boek is prima geformuleerd en leest heerlijk weg. Het is boeiend om te zien hoe een schijnbaar onopvallende vrouw zichzelf kan doen verbazen en tot bloei komt. Het spannende element in het boek, de dreigtelefoontjes, is eigenlijk maar bijzaak. Het is het snufje peper dat de maaltijd nog een beetje pittiger maakt. Zonder deze telefoontjes en de uiteindelijke confrontatie met de dader was het verhaal ook prima geweest. Het zou dan echter het predikaat roman hebben gekregen. Nu zweeft het een beetje tussen roman en thriller in zonder dat het mijns inziens de doelgroep van lezers daarmee verbreedt. Conclusie: voor vrouwen is dit boek een aanrader, mannen zal het waarschijnlijk minder bekoren.
1
Reageer op deze recensie
