Chantal weet zich na het succes van Flessenpost zichzelf te overtreffen!

Het eerste deel van de Esperanza serie is me uitermate goed bevallen. Ik kan dan ook niet wachten om met het tweede deel te beginnen. De cover is weer net zo uitnodigend als dat met deel 1 het geval was. Het past perfect bij een beach-feelgood-verhaal. En zeker nu het koud en donker weer is dat ik dit boek lees, is deze cover met het zomergevoel enorm uitnodigend. Het sluit qua design en gevoel ook prachtig aan bij het eerdere deel Flessenpost.

Kaat is inmiddels al klaar met studeren, maar twee jaar later werkt ze nog altijd in de bekende beachclub. Daar komt op een avond Oliver binnen, waarmee ze bevriend raakt. Oliver is open en eerlijk tegen Kaat dat zijn relatie met Liv niet goed loopt. Hij probeert hopeloos zijn relatie te redden met gedichten en liefdesbrieven. Kaat staat zoals altijd direct in de actiestand om een ander te helpen. Ze herschrijft de liefdesbrieven van Oliver aan Liv, in de hoop hun relatie te kunnen redden. Haar plan lijkt te lukken en de liefde tussen de twee bloeit op, al raakt Kaat in de war van haar eigen jaloezie. Kaat is altijd maar anderen aan het helpen, maar wat wil ze zelf?

Het verhaal heeft mijn hoge verwachtingen na het succes van Flessenpost weten te overtreffen.
Chantal heeft de verschillende karakters waaronder een aantal oude bekende enorm goed weer weten te zetten. Ik vind het knap hoe dat ze de karakters echt een eigen kracht en een eigen persoonlijkheid weet te geven. In het eerste deel kon ik enorm goed mee voelen met Cloë en haar verdriet (waarschijnlijk doordat ik iets vergelijkbaars heb meegemaakt). In dit verhaal weet het personage Oliver echt de show te stelen en mijn favoriete karakter te worden.

De schrijfstijl van Chantal Claassen is heerlijk vlot en krachtig. Ze weet het verhaal zo neer te zetten dat je je helemaal in beachclub Esperanza waant en laat dat nu (vooral met het koude en donkere weer dat het nu is) echt genieten is. Het enige nadeel was, ik had het boek echt veel te snel uit.

Briefpost is echt een op en top feelgood-verhaal. De hele rollercoaster aan emoties heeft Chantal weer in het verhaal op me los weten te laten. Ook aan humor is er in de verhalen van Chantal geen gebrek, waardoor dat ik buiten een traan ook vaak hardop heb moeten lachen om de gebeurtenissen.

Het plot had ik wel enigszins verwacht, maar stelde me alles behalve teleur. Zeker bij dit soort boeken hoort gewoon een heerlijk hartverwarmend einde en dat hier zeker in zit.

Om tot een conclusie te komen, Flessenpost was een feest, maar met Briefpost heeft Chantal zich weten te overtreffen. Ik heb gesmuld van dit heerlijke verhaal. Hopelijk volgen er nog meer delen van deze geweldige Esperanza serie. Ik duim voor een verhaal Benjamin.