Oorlog vanuit een ander perspectief

1939, in ziekenhuis Waldfriede in Berlijn-Zehlendorf proberen de artsen en verpleegkundigen alles op alles te zetten om hun patiënten te blijven verzorgen, ondanks de uitgebroken oorlog. Dat valt niet mee, zeker niet omdat de adventisten waartoe de leiding van het ziekenhuis hoort door de Duitse machthebbers gezien worden als "een soort joden". Ze worden dus argwanend bekeken en tegengewerkt.
Het boek is het derde deel uit de serie en de hoofdfiguren uit de eerste twee delen spelen ook nu weer een belangrijke rol. Nieuw in het ziekenhuis is dokter Helene Jacobs. Als één van de eerste vrouwelijke artsen uit die tijd is het voor haar al niet gemakkelijk en als ze dan ook nog verliefd wordt op de tuinman van het ziekenhuis en hij opgroepen wordt voor de inzet aan het Oostfront stort haar wereld in.

De tweede wereldoorlog was een moeilijke tijd voor iedereen die toen leefde. De meeste verhalen worden geschreven vanuit het perspectief van belegerde landen, vanuit het verzet. In dit boek komt ook het lijden van de Duitse bevolking naar voren. Lang niet iedereen was in die tijd enthousiast over Hitler, maar ook zij werden getroffen door bommen. Zoals in elke oorlog zijn onschuldige burgers aan beide kanten de grootste slachtoffers. Corina Bomann beschrijft ook heel treffend wat stress, angst en onzekerheid doet met mensen. Met hulpverleners. Ook nu nog speelt dit probleem.
Heel benieuwd hoe de hoofdfiguren in het laatste deel om zullen gaan met hun opgelopen PTSS en of helemaal aan het eind zuster Hanna en dokter Conradi niet alsnog bij elkaar de liefde vinden....