Nooit meer.

Het was met een bezwaard gemoed dat ik deze laatste Bernie begon, want zoals jullie waarschijnlijk wel weten, stierf Philip Kerr een vijftal maanden geleden (en met hem Bernie).

Mijn literair hart brak dan ook zowaar toen ik de achterflap las: 'Philip Kerr (1956-2018) was één van de grootste thrillerauteurs van de afgelopen decennia...' (Gelukkig maar liet Kerr ons nog 2 Bernie's na, waarvan deze 'Vergeven en Vergeten' het eerste is. Het 2e en allerlaatste boek van Bernie/Kerr verschijnt volgend jaar en zou 'Metropolis' heten.)

'Vergeven en Vergeten' speelt zich af in 1957 (Bernie is er dan dus 60) en onze held heeft het zwaar en is in slechte conditie. Ietwat atypisch deze keer speelt het hele verhaal zich af in het heden (1957) en op één plaats.

Naarmate het verhaal vordert, komt de oude Bernie gelukkig weer tevoorschijn en heeft hij ook weer oog voor cynisme, gerechtigheid, alcohol en vrouwen, en niet noodzakelijk in deze volgorde.

Het boek is behoorlijk politiek en je moet je hoofd erbij houden, dus wellicht lees ik het binnen het jaar nog een tweede keer... (een goed verstaander...)

Voor mij persoonlijk (en bij deze eerste lezing) vond ik het einde ietwat minder en ook de liefdeshistorie vond ik in mineur eindigen. Ook jammer van de soms storende taalfouten 'je houd me voor de gek' , 'het lootje leggen'... Kerr had een betere revisie verdiend.

Toch 3 sterren (en ééntje voor Philip Kerr aan de hemel). Ik kijk uit naar het volgende boek (Kerr en Bernie's laatste dus) en ergens ook weer helemaal niet.