Lezersrecensie
Traantjes weggepinkt
Wat een mooi verhaal. Luna hoort stemmen. Haar gezin, vooral vader kan dit niet accepteren. Ze wordt als ze jong meisje naar huize Hopeloos gestuurd, een opvang voor ‘lastige’ kinderen. Heel bijzonder hoe ze nu ze twaalf is de relatie met haar moeder aangaat, hier heel knap mee omgaat en ze elkaar weer vinden. Over voor elkaar opkomen, elkaar een nieuwe kans geven, jezelf kennen en verbondenheid. Ook mooi hoe een Mexicaanse traditie (dia los muertos) helpt bij het erkennen en accepteren van de stemmen die Luna hoort. Ze voelt eindelijk dat ze mag zijn wie ze is. Prachtig.
1
Reageer op deze recensie