Astrid Lindgren laat je het bos ruiken en de spanning tussen de twee roverskinderen voelen

- 'God helpe degene die langs het Roverspad moet.' zeiden mensen vaak, en daarmee bedoelden ze de nauwe bergpas tussen het bos en van Borka en dat van Mattis. Daar lagen altijd rovers op de loer, en of het er een van Borka of Mattis was maakte voor het slachtoffer niets uit. Maar voor Mattis en Borka maakte het heel veel uit. Die sloegen elkaar kort en klein als er iets te roven viel en ze deinsden er niet voor terug ook elkaar te bestelen als er niet voldoende wagenvrachten langs het Roverspad kwamen. Van al deze dingen wist Ronja niets, daar was ze nog te klein voor. -

Dit boekt begint met de geboorte van Ronja, de dochter van rovershoofdman Mattis. Tegelijkertijd is daar de generatielange strijd tussen de roversbendes van Mattis en Borka. De soldaten van deze groeperingen schromen er niet om geweld te gebruiken bij hun dagelijkse portie roofzucht. De Borkarovers kennen ook een roverszoon, genaamd Birk. Ronja en Birk komen elkaar tegen in het bos, waar zij vanaf het eerste moment een haat-liefde verhouding onderhouden. Hoe gaan zij om met de haat en rivaliteit tussen hun twee vaders en is het verantwoord om nog in het geheim met elkaar af te spreken?

Dit boek heb ik beluisterd en is haast zo poëtisch en gedetailleerd beschreven dat jij jezelf in de bossen van de beide roverbendes waant. De flora en fauna zijn op sublieme manier omschreven dat je tijdens het lezen het bos ruikt, voelt, hoort en ziet. Na een poos weet je wat er met het bos gebeurt tijdens een bepaald jaargetijde, maar ook wat er allemaal plaatsvindt in dit bos wanneer de schemering valt. Dan komen alle schemerwezens in beweging tussen de mossige rotsblokken, dennen en sparren. Dan hoor je de moenen knabbelen, komen de harige trollen vanachter hun steen tevoorschijn, grote aardmannen kruipen sissend uit hun schuilplaats en de gevaarlijke vogelheksen zweven dan omlaag.

Zelf heb ik dit boek beluisterd en deze is op een heel fijne manier voorgelezen door Beatrice van der Poel. Haar stem is net zo rustgevend als de waterlelies die floreren bij de rustgevend meertjes in het boek. Later heb ik de illustraties in het boek bekeken, maar de manier waarop Astrid Lindgren deze omschrijft zijn mooier dan de afbeeldingen zelf. Kortom: droom lekker weg en lees of luister dit verhaal van de onmogelijke omgang tussen de twee roverskinderen Ronja en Birk.