Lezersrecensie
Welkom in een prachtig beschreven achtbaan!
- Thomas sloot zijn ogen. De lucht werd helderblauw en het zand stoof hem om de oren. 'Jezus'? vroeg hij. Maar Jezus was nergens te zien.
'Ik ben hier,' zei Jezus.
'Waar?' vroeg Thomas. 'Ik zie U niet.'
'Nogal wiedes,' zei Jezus. 'Je hebt je ogen dicht.' -
Deze passage kenmerkt de humor die Guus Kuijer gebruikt in dit boek, maar dit boek kent ook absolute tragedie. Wanneer de negenjarige Thomas hierna zijn ogen weer opent wordt hij geconfronteerd met de treurige realiteit. De realiteit waarin zijn vader het hoofd van het gezin is en op momenten krankzinnig doorslaat in het naleven van het Woord van de Vader.
Het verhaal speelt zich af in 1951 en binnen het gezin van Thomas is er duidelijk sprake van harmonieuze ongelijkheid. Vader verdient de kost, moeder doet de huishoudelijke klusjes en de kinderen dienen de ouders (lees: vader) te gehoorzamen. Mocht de spot gedreven worden met God of met vader, dan schroomt vader er niet om op te treden met de letterlijk harde hand. Moeder en de kinderen moeten het vaak ontgelden en op de vraag van Thomas' buurvrouw wat hij later het liefst wilt worden, antwoordt Thomas met: 'gelukkig''.
In dit boek leert Thomas de zoektocht naar geluk te vinden door bepaalde angsten te overwinnen. Op zoek naar meer voorspoed krijgt Thomas bijval uit onverwachte hoeken. Alles wat hij meemaakt, schrijft Thomas op in 'Het boek van alle dingen'. In bepaalde passages is het mooi dat er wordt geschakeld van derde persoon naar 'Het boek van alle dingen', welke in de ik-vorm is geschreven. Hierdoor wordt er mooi geschakeld van helikopter-view naar de diep intense gevoelens van Thomas en zijn bijbehorende achtbaan.
Dit boek is op indrukwekkende wijze geschreven door Guus Kuijer. Door de afwisseling en onvoorspelbaarheid van humor naar tragedie en vice versa, blijf je tot het eind geboeid. Zelf heb ik het luisterboek beluisterd, welke is voorgelezen door Guus Kuijer hemzelf. Hij doet dit op een heel fijne manier en het lukt hem om je helemaal in dit verhaal te zuigen, waardoor het lijkt alsof jij zelf binnen deze vier muren van het huis leeft. Chapeau!
'Ik ben hier,' zei Jezus.
'Waar?' vroeg Thomas. 'Ik zie U niet.'
'Nogal wiedes,' zei Jezus. 'Je hebt je ogen dicht.' -
Deze passage kenmerkt de humor die Guus Kuijer gebruikt in dit boek, maar dit boek kent ook absolute tragedie. Wanneer de negenjarige Thomas hierna zijn ogen weer opent wordt hij geconfronteerd met de treurige realiteit. De realiteit waarin zijn vader het hoofd van het gezin is en op momenten krankzinnig doorslaat in het naleven van het Woord van de Vader.
Het verhaal speelt zich af in 1951 en binnen het gezin van Thomas is er duidelijk sprake van harmonieuze ongelijkheid. Vader verdient de kost, moeder doet de huishoudelijke klusjes en de kinderen dienen de ouders (lees: vader) te gehoorzamen. Mocht de spot gedreven worden met God of met vader, dan schroomt vader er niet om op te treden met de letterlijk harde hand. Moeder en de kinderen moeten het vaak ontgelden en op de vraag van Thomas' buurvrouw wat hij later het liefst wilt worden, antwoordt Thomas met: 'gelukkig''.
In dit boek leert Thomas de zoektocht naar geluk te vinden door bepaalde angsten te overwinnen. Op zoek naar meer voorspoed krijgt Thomas bijval uit onverwachte hoeken. Alles wat hij meemaakt, schrijft Thomas op in 'Het boek van alle dingen'. In bepaalde passages is het mooi dat er wordt geschakeld van derde persoon naar 'Het boek van alle dingen', welke in de ik-vorm is geschreven. Hierdoor wordt er mooi geschakeld van helikopter-view naar de diep intense gevoelens van Thomas en zijn bijbehorende achtbaan.
Dit boek is op indrukwekkende wijze geschreven door Guus Kuijer. Door de afwisseling en onvoorspelbaarheid van humor naar tragedie en vice versa, blijf je tot het eind geboeid. Zelf heb ik het luisterboek beluisterd, welke is voorgelezen door Guus Kuijer hemzelf. Hij doet dit op een heel fijne manier en het lukt hem om je helemaal in dit verhaal te zuigen, waardoor het lijkt alsof jij zelf binnen deze vier muren van het huis leeft. Chapeau!
3
Reageer op deze recensie
