Soms iets teveel van het goede

Mathis is een zoon van een bonenboer. De 13de wel te verstaan en voor hem komen Alfred, Bruno, Carl en ga zo door tot de M van Mathis.
Mathis blijkt mislukt te zijn als opvolger voor de bonen, want hij is er allergisch voor en hij is ook nog een beetje mank.
Als het circus op de jaarmarkt door hem ontdekt wordt en dan vooral de röntgenmachine, pakt Mathis zijn biezen en reist rond met het circus.
Als 30 jaar later, Mathis samen met zijn vrouw Meta in een woonwagen woont en vergeet Ernsti niet, haar gehandicapte broer,staan ze aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Het circus loopt gevaar, hun levens en ze willen niets liever dan naar Amerika.
Mathis probeert een manuscript te schrijven zodat alle artiesten van het circus niet vergeten worden...
Maar dit bevat geheimen die niet in de handen van de verkeerden mogen vallen.

Na het goede Runa, wilde ik dit boek heel graag lezen. Voornamelijk omdat het zich afspeelt in de jaren 30 van vorige eeuw. Een spannende tijd voor mensen die niet aan de voorwaarden voldoen van Hitler.
Dit deel van het boek vind ik ook het meest boeiend.
De terugkijkjes naar de jonge jaren van Mathis en Meta iets minder.
Voornamelijk omdat dit vaak veel details bevat, waardoor de begin jaren van de 19 eeuw erg slepend wordt.
Ook komen hier personages in voor wat eigenlijk niks aan het boek toe voegen, doordat ze even genoemd worden en daarna niet meer.
In mijn ogen had het of beter uitgewerkt kunnen worden of weg gelaten kunnen worden.
Ernsti zorgt voor veel roerig, maar zijn aftocht is heel plotseling en ook erg jammer.
Doordat hij veel voorkomt had ik het liever anders gezien.

Het plot is erg ontroerend en trekt het boek weer wat op.
Maar wat ik dus een minpunt vind en wat een ster kost is dat het verhaal hier en daar te langdradig, saai en lastig door te komen is.
Het verhaal is makkelijk om even aan de kant te leggen, want je pikt het zo weer op.

Al met al wel 4 sterren voor Mathis en zijn familie.