Een familie die je niet weer loslaat.

Genevieve Yang woont samen met haar ouders en oma in een eenkamerappartement in Bedok Singapore.
Maar dan blijkt haar opa, die eigenlijk niet in hun leven is, een tweede gezin te hebben in Maleisië. Ook Arin hoorde bij dit gezin. Een meisje van Gen haar leeftijd. Arin komt bij het eerste gezin wonen en na een stroeve start, worden de meiden hecht. En Su de moeder van Gen en door Arin Tante genoemd voedt de meisjes liefdevol op.

Bijna twintig jaar later hebben Gen en Arin geen contact meer. Maar Su is terminaal en wil Arin nog zien, die inmiddels een bekende actrice is. Komt de wens van Su uit?

Voor Hebban mocht ik dit boek lezen voor de desbetreffende leesclub. Waarvoor dank!

Bij binnenkomst van het boek wist ik niet helemaal wat ik van het boek moest verwachten. Wat mij het meest aantrok aan het boek om te gaan lezen, was de quote van The New York Times: "Wei schrijft met een volwassenheid die niet past bij het feit dat dit haar debuutroman is. Gelaagd en ontroerend. De tweede dochter is een boek dat je niet mag missen.
En ik heb van het boek genoten.
Het is inderdaad net als in de quote gelaagd, nauwkeurig en ontroerend.
Het boek is zo beeldend geschreven dat je zelf deelgenoot bent van en in het leven van Gen.
En dat leven is echt niet altijd eenvoudig.
Het boek is in meerdere delen opgedeeld, en begint in het nu. Om vervolgens terug te gaan in de tijd naar de jeugd van Genevieve en later naar hoe Arin in hun leven komt. Om via de natuurlijke weg van het volwassen worden weer aan te belanden bij het nu.
Echt goed gedaan!
In het begin ik een klein beetje moeite op in het verhaal te komen, maar als je eenmaal in het leven van het gezin zit is het boek moeilijk weg te leggen.
Af en toe struikelde ik wel over de lange poëtische zinnen en moest ik even een stapje terug om te herlezen, maar dat zijn ook de enige kleine minpunten van het boek.
Wel is het een verhaal die echt je aandacht opeist, en je dus niet even snel kan lezen. Maar ik vond dat positief.
Zoals in het begin al gezegd: Ik heb van het boek genoten. En wat ik ook zeker weet is dat ik het boek nog een keer ga lezen, want dat is het verhaal echt wel waard. Voor mij het beste boek wat ik dit jaar gelezen heb
5 sterren voor het boek!