Een beetje vreemd maar wel lekker

PAAZ is deels autobiografisch, Myrthe van der Meer is dan ook een pseudoniem. Hoewel haar foto wijd over het internet verspreid is, is de echte naam van deze schrijfster een goed bewaard geheim. Ze werkte bijvoorbeeld zelf ook echt bij een uitgever! Wat echter moeilijk is bij deels waargebeurde verhalen, is waar je de grens moet leggen. Soms wordt het over the top, er gebeurt te veel waardoor het aan geloofwaardigheid verliest. Ik weet natuurlijk niet hoe bont ze het écht maken op de PAAZ, maar ik had wel het idee dat het boek soms in deze valkuil liep.

Verder was het boek vrij chaotisch. Dit past natuurlijk perfect bij hoofdpersonage Emma en haar ziektebeeld, depressie en burn-out, maar maakt het voor de lezer soms moeilijk te volgen. Het duurde even voor ik de personages op een rijtje had en het verhaal maakte soms sprongen in de tijd die iets te snel of abrupt gingen. Het ontbreken van een strakke structuur geeft wel mooi de onrust en wanhoop weer die in het hoofd van een psychiatrisch patiënt ongetwijfeld heerst.

Psychiatrische roman, zo noemt men het genre van PAAZ. Met recht een totaal unieke groep. Het is een boek zoals het er nog niet was, helemaal anders dan alles wat je eerder las. Een mengeling tussen roman en biografie, tussen komedie en een intens treurig verhaal. Dankzij deze tegenstelling en de originele insteek is PAAZ een echte must read!