Wederom niets vernieuwends

Net als in het eerste deel vind ik het tweede deel niet heel verrassend. Tuurlijk, er gebeuren spannende dingen, maar ook in dit deel zijn ze voorspellend.
Bij het begin van het tweede deel verwacht je dat je iets gaat lezen waar de titel op slaat, maar dat zie ik niet terug. Misschien is dat het verrassende deel, maar er is zeker een duidelijke verwijzing naar het derde deel.

Veel duidelijkheid over de verschillende allianties is er niet. Het lijkt erop alsof Jude alles alleen doet en alle hulp en adviezen in de wind slaat. Dat doet ze ook, maar ondertussen worden er andere plannen gemaakt buiten haar kennis om. Daar zou ik graag meer in meegenomen willen worden. Maar net als in het eerste deel, hoor je als lezer het ene moment bij het verhaal en het andere moment lees je Judes “dagboek” of fungeert ze als verteller. Dat breekt voor mij het verhaal en de mogelijkheid om er volledig in op te gaan en mij onderdeel van het verhaal te voelen. Jammer dat het op die manier geschreven is. Maar misschien ben ik wel een van de weinigen die het zo ervaart.

Door de plottwist aan het einde van het boek wil ik wel nog het laatste deel lezen.

Jammer dat ook in dit tweede deel de Nederlandse vertaling slordige fouten bevat van dubbele woorden.