Lezersrecensie
Zondskind
In Zondagskind neemt Judith Visser ons mee in het hoofd en hart van Jasmijn Vink, een meisje dat opgroeit met het syndroom van Asperger – zonder dat ze dat zelf of haar omgeving weet. Het boek is een autobiografisch getinte roman waarin Visser haar eigen ervaringen als jong meisje met autisme op een gevoelige en integere manier beschrijft.
Wat meteen opvalt, is de eerlijkheid van de vertelling. Jasmijn ervaart de wereld als overweldigend en verwarrend: ze houdt niet van onverwachte aanrakingen, feestjes of drukke klaslokalen, maar wél van routine, Elvis Presley en haar hond Senta. Haar omgeving begrijpt haar vaak niet, wat leidt tot pijnlijke confrontaties en een groeiend gevoel van anders-zijn.
Visser slaagt erin om de innerlijke belevingswereld van Jasmijn op een zeer authentieke manier over te brengen. Haar taalgebruik is helder en soms poëtisch, maar altijd oprecht. De lezer wordt uitgenodigd om de wereld door Jasmijns ogen te zien – wat niet alleen ontroerend is, maar ook verrijkend.
Wat dit boek extra bijzonder maakt, is hoe het een stem geeft aan mensen met autisme – en dan vooral aan meisjes en vrouwen, die vaak onder de radar blijven doordat hun autisme zich anders uit dan bij jongens. Zondagskind is geen zwaar of belerend boek, maar juist een liefdevolle, herkenbare en soms zelfs humoristische roman over opgroeien, overleven en jezelf zijn in een wereld die je niet altijd begrijpt.
Conclusie:
Zondagskind is een prachtig en ontroerend boek dat onder de huid kruipt. Een aanrader voor iedereen die meer wil begrijpen van autisme, of gewoon op zoek is naar een mooi, oprecht coming-of-age verhaal.
Wat meteen opvalt, is de eerlijkheid van de vertelling. Jasmijn ervaart de wereld als overweldigend en verwarrend: ze houdt niet van onverwachte aanrakingen, feestjes of drukke klaslokalen, maar wél van routine, Elvis Presley en haar hond Senta. Haar omgeving begrijpt haar vaak niet, wat leidt tot pijnlijke confrontaties en een groeiend gevoel van anders-zijn.
Visser slaagt erin om de innerlijke belevingswereld van Jasmijn op een zeer authentieke manier over te brengen. Haar taalgebruik is helder en soms poëtisch, maar altijd oprecht. De lezer wordt uitgenodigd om de wereld door Jasmijns ogen te zien – wat niet alleen ontroerend is, maar ook verrijkend.
Wat dit boek extra bijzonder maakt, is hoe het een stem geeft aan mensen met autisme – en dan vooral aan meisjes en vrouwen, die vaak onder de radar blijven doordat hun autisme zich anders uit dan bij jongens. Zondagskind is geen zwaar of belerend boek, maar juist een liefdevolle, herkenbare en soms zelfs humoristische roman over opgroeien, overleven en jezelf zijn in een wereld die je niet altijd begrijpt.
Conclusie:
Zondagskind is een prachtig en ontroerend boek dat onder de huid kruipt. Een aanrader voor iedereen die meer wil begrijpen van autisme, of gewoon op zoek is naar een mooi, oprecht coming-of-age verhaal.
1
Reageer op deze recensie