Minder spannend dan verwacht

Meg is een bloedprofeet en ontsnapt uit de instelling waar ze gevangen wordt gehouden. Ze heeft nog nooit buiten de instelling geleefd, en al haar ervaringen zijn gebaseerd op filmpjes die ze in de instelling te zien heeft gekregen. In de instelling wordt ze uitgebuit, mensen betalen veel geld voor een visioen van een bloedprofeet. Op haar vlucht komt ze terecht in Lakeside, in het Stadspark.
Ze krijgt een baan aangeboden als contactmens, omdat in het Stadspark de ‘Anderen’ wonen, oftewel vampieren, wolven, beren en andere wezens anders dan mensen. Als contactmens sorteert ze de post voor de Anderen, en neem pakketjes aan van de menselijke bezorgers.
De Anderen houden niet van vreemden, maar op een of andere manier wordt Meg snel geaccepteerd in hun midden.
Meg moet nog veel leren hoe de dingen in het echte leven werken, omdat ze geen ervaringen heeft, enkel van een film. Dit gaat haar toch best goed af en maakt snel vrienden in het Stadspark, wat op zich opmerkelijk is, aangezien ze geen ervaring heeft met omgang met andere mensen en de dagelijkse dingen.
Het verhaal komt langzaam op gang, door de lange hoofdstukken begint het nogal traag. Naarmate je verder in het verhaal komt, wordt je wel meegezogen in het verhaal tot het einde, maar echt spannend wordt het niet. Het plot wordt naar mijn idee ook snel afgeraffeld, in vergelijking met het trage begin. Het is meer een feelgood-verhaal dan een spannend verhaal.
Dat het boek wordt aangeprezen voor liefhebbers van Charmed, Buffy enTrue Blood. Deze series zijn vele malen spannender dan het boek is. Ik had er meer van verwacht, al was het wel vermakelijk.