Iedereen zou dit boek moeten lezen!

‘Zolang de citroenbomen bloeien’ sprak me gelijk aan door de cover. Maar dit boek heeft niet alleen een indrukwekkende cover, maar ook een indrukwekkend verhaal.

Salama Kassab was farmaciestudent toen de revolutie in Syrië begon. Ze had haar ouders nog, haar grote broer, haar huis. Nu is ze haar familie kwijt en werkt ze als vrijwilliger in het ziekenhuis van Homs waar de gewonden onophoudelijk binnenstromen. Ze wil weg uit deze oorlog, weg van de ellende en verschrikkingen. Maar ze wil ook blijven, voor alles wat Syrië was – en voor de mensen die haar hulp nodig hebben. Met haar twijfel groeit ook haar PTSS, in de menselijke gedaante van Khawf, die haar alle verschrikkingen die ze heeft meegemaakt telkens opnieuw laat beleven. Dan ontmoet ze Kenan die haar probeert de kleuren te tonen die allang zijn vervaagd. Hij durft te dromen van een toekomst, en het is aan Salama om te beslissen of ze daarin met hem meegaat.

Wauw.
Hoe moet je een boek recenseren waar je geen woorden voor hebt? Dit boek was prachtig en hartverscheurend. Vol hoop en verdriet. Je leeft zo mee met Salama. Je hoopt met haar mee op een uitweg, maar tegelijkertijd vraag je jezelf (net als zij) af of dit goed kan komen. Het feit dat dit zo dichtbij de werkelijkheid komt in Syrië breekt m’n hart.
Maar naast dat dit boek zo verdrietig is, geeft het ook zoveel hoop. De band tussen Salama en haar schoonzus en Kenan straalt door het boek heen.

‘We kunnen geluk vinden Salama. Misschien niet kant-en-klaar, maar we pakken de scherven op en plakken ze aan elkaar.’

Wauw wauw wauw! Iedereen moet dit boek lezen! 5 sterren! ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️