Interessant onderwerp, maar niet voor 400 bladzijden.

Catharine Botermans debuteert met deze historische roman over het leven van een hofdame aan het hof van Catherine de’ Medici. De schrijfster heeft zichzelf geen makkelijke taak gegeven, want Catherine is niet een van de liefste personen uit de geschiedenis. Haar reputatie van gekonkel, moorden en bondjes is niet gelijk een goed onderwerp voor een roman die je 400 pagina’s lang moet blijven boeien. Daarom is daar Fiora, de hofdame die wel een geweten lijkt te hebben en nog jong en onbevooroordeeld naar de mensen om haar heen kan kijken. Totdat ze zo in het web van Catherine is opgezogen dat het nog maar moeilijk is om haar eigen stem te blijven gebruiken.
De personages zijn goed gekozen, het plot en de plek zijn perfect voor de bedoeling van het boek. Toch mis ik iets. Is het spanning? Is het de context over de tijd waar het boek zich afspeelt? Fiora moet wel taken uitvoeren zoals moordpogingen, afluisteren en informatie doorspelen, maar tussendoor zit ze teveel aan het bed van een aftakelende Catherine die vooral het verleden blijft oprakelen. Zelfs Fiora krijgt daar na een tijdje genoeg van, voor ons als lezer is het dan nog lastiger om te blijven ‘luisteren’.
En de opdrachten die Fiora moet volbrengen, waarom moet ze dat doen? Catherine wil alles doen om het huis Valois op de troon te houden, maar wie is dan de echte vijand? En wat is precies de rol van Guise en de bloedbruiloft? Gelukkig helpt Google je hierbij, maar het was waardevol voor het boek geweest als je het daar had kunnen lezen.

Dit alles in combinatie met een niet hele opvallende/opmerkelijke schrijfstijl zorgt ervoor dat ik die boek 3 sterren geef.