Zo ontzettend mooi

Samen met een collega was ik boeken aan het uitzoeken, eigenlijk voor de kinderen van onze leesclub. Het boek trok mij gelijk en ik nam het dus ook mee naar huis toen hij niet gekozen werd. En wat ben ik daar blij om. In het begin had ik wat moeite om mijn draai te vinden met Cato en haar stille vader, maar toen de bioscoop opdook, kon ik niet meer stoppen met lezen. Het was zo mooi, alle personages/verhaallijnen vallen zo mooi op hun plek aan het einde. En ook ik moest huilen aan het einde, om de kleine Cato en wat ze heeft moeten missen. Maar ook om iedereen die zoveel om haar geeft en haar het beste gunt.

Wat een heerlijk boek en wat een geluk dat die cover mij prikkelde om het op te pakken.