Je doorzettingsvermogen wordt beloond

Wolf Hall stond al een tijdje bij mij in de kast, ooit was ik begonnen en niet verder gekomen dan pagina 100. Nu ik dit boek weer ging lezen met de leesclub als stok achter de deur, had ik nog steeds moeite met die eerste pagina’s. Het greep me niet helemaal, het was soms onduidelijk wie aan het woord was en dan had ik nog het geluk dat ik best veel van die periode af weet. Anders was ik er zeker weer mee gestopt. Uiteindelijk ben ik blij dat ik heb doorgezet, want het pakte me steeds meer en ik kreeg ook meer plezier in Cromwell als persoon. Nog steeds las het niet zo makkelijk als de andere boeken die ik normaal lees, maar ik verzon ook geen smoesjes meer om maar niet meer te hoeven te lezen.

Sterk aan dit boek vond ik hoe de personages worden neergezet, in een paar woorden weet je al snel wat voor een persoon het is en hoe Cromwell over hem/haar denkt. Ook de wispelturigheid van Henry, de kruiperigheid van de mensen aan het hof en de sterke wil van Cromwell vind ik heel goed neergezet. 800 pagina’s is best veel, maar toch weet Mantel op een redelijk beknopte manier deze belangrijke wending in de Engelse geschiedenis te beschrijven en op een best aangename manier. Ik denk dat ik ooit deel 2 en 3 nog ga lezen, maar dan over een jaar als ik met plezier terugdenk aan hoeveel plezier ik beleefde aan de historische setting en ik ben vergeten hoe ik af en toe struikelde over de schrijfstijl.

NB: ik heb nu alleen het verhaal een cijfer gegeven, als ik de uitgave zou moeten beoordelen dan zou mijn cijfer een stuk lager zijn. In de heruitgave die ik las zitten veel onnodige spaties en ook rare tikfouten komen vaak voor.